Herkes okuyorsa eğer
Kobanê’deki çocuklar bizim gibi okuyamıyor, gezemiyor, eğlenemiyorlar. Hatta yaşayamıyorlar. İşte bu yüzden bugün Kobanê’de yaşananları herkese duyurmalı ve onların yanında olmalıyız
Şafak KÜÇÜKBAŞ
100. Yıl Ali Rıza Efendi Ortaokulu
Kartal
İstanbul
Merhaba. Ben bu dergiyle ilk defa tanışmanın heyecanı ile sizlerle de bu heyecanımı paylaşmak isteyen bir ortaokul öğrencisiyim.
Anneme Evrensel Gazetesi’nin eki olan ‘Ekmek ve Gül’ dergisini anlatırken, annemin de bu dergiye yazabileceğini söylediklerinde çok heyecanlanmıştım. ‘Peki ben de yazabilir miyim?’ diye sormuştum. Onlar da bana gençliğin kendi sesi olan bu dergiden bahsettiler.
Ve üstüne öyle bir şey söylediler ki: Şimdi benim masamda oturarak yazdığım bu mektubu Van’dan İzmir’e, Hatay’dan Trabzon’a kadar bütün gençler görüp, okuyacaklarmış. Sahi öyle mi?
O zaman ben buradan Kobanê’deki arkadaşlarıma seslenmek istiyorum. Kobanê savaşın olduğu yer. Kobanê açlığın, susuzluğun olduğu yer. Peki bunları görüp kayıtsız mı kalacağız? Hayır!
PEKİ BUNU NEDEN YAPIYORUM
Kobanê’deki çocuklar bizim gibi okuyamıyor, gezemiyor, eğlenemiyorlar. Hatta yaşayamıyorlar. İşte bu yüzden bugün Kobanê’de yaşananları herkese duyurmalı ve onların yanında olmalıyız. Eğer biz onları görmezden gelirsek, var olmasını istediğimiz savaşsız bir dünyayı var edemeyiz. Ben şu an belki onların yanında olamıyorum ama okuduğum okulda, tanıdığım tanımadığım bütün arkadaşlarıma Kobanê’de savaşın içerisinde olan bizim yaşlarımızda çocukların olduğunu ve onlar için kitap, yiyecek, giysi toplayıp, bizim de onların yanında olduğumuzu anlatabilmek için çaba sarf ediyorum. Bunu anlatırken benim gibi herkesin de buna önem vermesini istiyorum.
Peki bunu neden yapıyorum?
Çünkü; ben bir insan olarak insanların öldürülmesinden değil, tam tersine insanca yaşamalarından yanayım.