Öldürmek onların fıtratı

Onur Değirmenci
İSTANBUL

Direnirken ayaktaydım, vurulduğum anda yine ayaktaydım. Adım Mert Değirmenci. Dün mücadele ediyordum. Bugün size mücadelemi devrediyorum. Sakın ha! Ola ki mücadeleden geri duran olursa ona; ‘Ölmeden özgürlük istiyoruz’ sözünü hatırlatın. Saklı durmasın gecelerinizde annemin ağıdı, babamın feryadı. Yoldaşlarımın marşları. Çıkartın içinizdeki hıncı, verin Dersim’de dikilen Berkin Elvan fidanlarının tohumuna yeşersin. Yeşersin ki analar oğullarına Berkin, Ali İsmail, Mert diyebilsin. Diyebilsin ki farklı renklerdeki halklar aynı gökkuşağının altında ‘Faşizme ölüm halka hürriyet’ sloganı atabilsin.

Doktorlar cebimdeki 12 lirayı aileme teslim etmişler. Fabrikada sabahlayarak kazandığım paranın bir kısmı 12 lira. 5 çay 2 simit parası. Beni vurana 50 lira vermişler. Keşke vurmasaydın. Çalışır o parayı sana verirdim. Bedenimi bu dünyadan yoksun eden insan!

Benim 18 yıla sığdırdığım ömrüm bir nehirdi, taştı kuşaktan kuşağa. Fabrikada gece vardiyasından çıkan solgun yüzlü insanlara.

ELBET BİR BİLDİĞİMİZ VAR

Geride bekleyen 3 kardeşim vardı, okumaları gerekiyordu. O yüzden okulu bırakıp erken tanışmıştım gurbetin soğuk yüzüyle, taşıdığım un çuvalının ağırlığına. Erken yemiştim tokadı fabrikada.
Ölene kadar çalışmak da, sokak ortasında vurulmak da kaderim miydi? Hayır tabi ki! Öldürmek onların fıtratı, ölmek bizim fıtratımız olamaz.

Saldırılar misliyle karşılık bulacaktır diyenler! Gerekirse 5-10 TOMA alırız diyenler! Emirleri ben verdim diyenler! 2 cihanda ellerim yakanızda olacak bilesiniz. Toprağa verdiğimiz Mehmet’lerin, Medeni’lerin hesabı sorulacak! Ama gerçekten sorulacak! Yoksa kolay değil genç ölmek, elbet bir bildiğimiz var!

Biz!

Mert Değirmenci!
Berkin Elvan!
Ali İsmail Korkmaz!