Memelerimiz kahramandı sonra*

Mehtap MERAL**

Pazar günlerini severim. Eğer bir aksilik yoksa ailenin bütün fertleri yan yanadır. Dostlarınızla birliktesinizdir. Uzun bir kahvaltı ve sohbet için bolca zaman vardır. Yazının başlangıcından hafif bir Pazar yazısı yazmaya niyetlendiğimi düşünmeyin. Bazen siyasetten ve diğer olaylardan biraz kopup, var olmanın dayanılmaz hafifliği ya da ağırlığını hissetmek istiyor insan -ki Pazar günleri bunun için epeyce müsait. Bunun tadını çıkarmak gerek. Şu anda bizimle aynı anda sağlığıyla uğraşan, yakınlarını kaybetmiş olan insanlar var. Ya da böyle bir derdi olmasa da mutsuz olanlar, hayatı anlamsız bulanlar, var oluşunu sorgulayanlar.
Ben bu son gruba dahildim uzun zamandır. Yapacaklarımdan geri kalmıyor ama var oluşumu her geçen gün biraz daha derinden sorguluyordum. Ta ki geçen hafta mememde elime o kitle gelene kadar. Sizi meraklandırmayayım sadece fibroadenom çıktı ve bu iyi huylu kitlecik basit bir operasyonla bedenimden ayrıldı. Ama o tek gece bana birçok olayın öğretemeyeceğini öğretti. O günün akşamına kadar düşündüğüm her şey bir anda anlamını yitirmişti işte. Bütün bedenim ve ruhum sol mememdeydi sanki. Hani derler ya insanın neresi ağrırsa canı ordadır. Benim de öyle oldu.
Ertesi gün doktor sırası beklerken, meme kanseri tanısı konulmuş kadınların konuşma ve dayanışmalarına şahit oldum. Biri küçük bir kızı olduğundan, kucakta gezmeyi çok sevdiğinden ama göğsü alındığından beri onu taşıyamadığından, minik yalanlar söylediğinden bahsediyordu gülümseyerek. Diğer kadın arkadaşımın iki göğsü birden alınmıştı. “Mutluyum” diyordu, “Kurtuldum. Öteki türlü sürekli bir korkuyla yaşayacaktım.” İki kadın da benden önce muayene olup, gülümseyerek ayrıldılar hastaneden. Birbirlerine telefon numaralarını vermeyi de ihmal etmediler.
Sağlığın her şeyden önemli olduğunu konuşuyor ama bunun için bir şey yapmıyoruz. Güzel anların tadını çıkarmıyoruz. Oysa yaşadığımız her an gerçekten çok kıymetli. Bu Pazar yazısını okur okumaz, umarım önce kendiniz sonra sevdikleriniz için güzel bir şey yaparsınız, huzurlu bir Pazar günü geçirirsiniz. Ve kadın arkadaşlarım, lütfen her ay memenizi düzenli olarak elle kontrol edin. Periyodik olarak doktor muayenenize gidin. Mamografi çektirin. Bu üç altın anahtar ile meme kanserini erken teşhis edebiliriz. Erken teşhis hayat kurtarır. Meme kanseri artık korkulacak bir hastalık değil. Çünkü tedavi edilebilir bir hastalık ve üstelik çoğu zaman memeyi almadan da tedavi şansı var.
Bu Pazar memelerimizi biraz daha severek başlayabiliriz işe. Bir sergiden sergilenme hakkı kazandığı halde, bir tablo meme göründüğü için sergiden çıkarılmış!, meme hala ayıp ve saklanması gereken bir şey gibi görülürken, emzirmek ve kutsallık dışında dillendirilmesi, gösterilmesi günah, ayıpken, insan Femen üyesi olmak istiyor.
Ne de olsa Cemal Süreya’nın şiirindeki gibi… Hepimizin yüzünün bitip vücudumuzun başladığı yerde memelerimiz vardı. Memelerimiz kahramandı sonra. Sonrası iyilik güzellik !

*Cemal Süreya

** Müzisyen/Şair