Yatağan işçileri: Son sözümüzü söylemedik

Emine UYAR
Yatağan

Verdikleri mücadele ile 2000 yılında özelleştirmecileri püskürten Yatağan’daki enerji ve maden işçileri ikinci özelleştirme saldırısına da 445 gündür direniyor. Son olarak 30 Kasım Pazar gecesi saat 24.00’da EÜAŞ yetkilileri santraldeki sayaçların sıfırlanmasını istedi.   Bunun devredilmek anlamına geldiğini fark eden işçiler, bu emre uymayarak üretime devam etti ve o akşamdan itibaren de santrali terk etmiyor.

Mühendis ve yöneticiler santrale gelmiyor, üretim ve fabrikaya giriş çıkışlar işçilerin denetiminde. Santrale kömür sağlayan ocağın ve santralin girişine iş makineleriyle barikat kurulmuş durumda.

Maden-İş Yatağan Şube Başkanı Süleyman Girgin, santralleri ve maden ocaklarını satıp kendilerine saray yapanlara meydanın boş olmadığını göstermek istediklerini vurguluyor.  Bütün uyarılarına rağmen satışın ve pazar akşamı da kâğıt üzerinde devrin gerçekleştirildiğini belirten Girgin, “Hücrelerimize kadar bu kavgaya hazırız. Sadece kendi hak ve hukukumuzun kavgasını vermiyoruz. Tes-İş ve Maden-İş Yatağan Şubeleri olarak 76 milyonun hak ve hukukuna sahip çıkıyoruz” diyor.

‘İŞÇİLERİN CENAZESİNE GELMESİNLER’

Tes-İş Yatağan Şube Yöneticisi Mustafa Koçak da, mücadelenin daha yeni başladığını belirterek, “Yatağan işçileri Türkiye işçi sınıfının amiral gemisidir. Bu amiral gemisi vurulursa sınıf bir daha ayağa zor kalkar. Fiili olarak teslim alamadılar santrali, kâğıt üzerinde devrettiler. O saatten beri tüm çalışanlar ve bölge halkı buradayız. Hükümet hiçbir zaman işçi sınıfına yönünü dönmedi. Madenlerde, inşaatlarda, tersanelerde öldükten sonra geliyorlar. Cenazemize de gelmesinler. Onları samimi bulmuyor ve inanmıyoruz” diyor.

‘BURASI SOMA’YI, VAN’I, ERMENEK’İ TEMSİL EDİYOR’

İstimlak mağduru olarak santralde işe giren Enver Asar, “Köyümüzü, mezarlarımızı taşıdık altındaki kömür için. Biz işçiler olarak son sözümüzü söylemedik henüz. İş yerlerimizi teslim etmemekte kararlıyız” diyor.

23 yıldır santralde çalışan Hekmet Turan, şunları söylüyor; “Van İŞKUR işçilerini Ankara’da gördük. Benim vergimle saray yapıyor, sonra ‘cari açık var’ diyorlar.  Burası, Soma’yı, Van’ı, Ermenek’i temsil ediyor. Sattırmamaya kararlıyız.”

2000 yılındaki direnişte stajyer olan Erkan isimli Maden-İş üyesi işçi, “O işçilerin nasıl mücadele verdiğini gördüm. Şimdi aynı mücadeleyi bizler veriyoruz” diyor.

Maden işçisi Hilmi Amaç da, 1700’lü yıllardaki gibi insanların eşya gibi satılıp devredildiğini belirterek, “ ‘Al bunları tazminatını verirsen ver, 6 ay sonra da atarsan nereye giderse gitsin’ diyorlar. Bu ayıp onların” diyor.

TÜRK-İŞ ORTADA YOK

Mustafa Cem Ülsever de Türk-İş ve  Tes-İş Genel Merkezleri’nin ortada görünmediğine dikkat çekiyor. Ülsever, “Genel bir eylem planı yok. Sendikaların birleşmesi lazım. Tek tek kaldığımız sürece yenilip yutuluyoruz. Biz burada çadır kurduk ama burada tiyatro oynamıyoruz. Burada bir direniş var hala anlamış değiller” diyor.

Kazan Bakım işçisi Mutlu Akseki de “Gücümüzün yettiği oranda direneceğiz. AKP’nin bu santralde hiçbir katkısı yok, halkın alın teri ile yarattığı değerler bunlar. Kazanmamız önemli” diyor.

DİRENİŞE DESTEK

Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu’ndan da Yatağan işçilerine destek geldi. KESK yaptığı yazılı açıklamada, kamuya ait işletmeler, fabrika ve madenlerin bir bir satıldığını ve bu alanlara sahip çıkmak isteyenlerinse polis tarafından susturulmaya çalışıldığını ifade etti. KESK’in Yatağan işçilerinin sürdürdüğü mücadeleyle dayanışma içinde olacağı vurgulanan açıklamada, “Bu direnişi büyütmek, ‘ölümüne çalıştırılmaya’ karşı insanca bir yaşam mücadelesinden asla vazgeçmemek, Soma’nın, Ermenek’in hesabını sormaktır” denildi.

Sendikal Güç Birliği Platformu yazılı açıklama yaparak Yatağan işçilerini destekledi. (Ankara/EVRENSEL)