19 Eylül 2011 11:36

Bayrak yarışı

Fotoğraf: Envato

Paylaş

Ragıp Zarakolu

Tüm yazıları

Harbiye’deki Kongre Merkezindeki Boğaziçi Kitap Günlerindeki “Maraş Kıyımı” panelinden çıkıp, taksiyle gazeteye yetişmeğe çalışıyorum.
Tam Heykelin orada Olağanüstü biçimde Çevik Kuvvet ve Robokoplar tarafından ablukaya alınmış, arkasındaki kitleden koparılmış bir grup içinde İstanbul mebusu Süreyya Sırrı Önder ve Sabahat Tuncel sözüme çarpıyor.
Kalabalık hızlı bir biçimde yanımdan geçiyor.
Hyde Park haline gelmiş olan Taksim Meydanı artık Kürtlere kapalı.
BDP’li İstanbul Mebuslarının seçmenleri ile buluşmasına da...
Herkes çıkıp fikrini ifade edip, protestosunu yapabilir,
Kürt halkı ve temsilcileri dışında...
Türkiye’de 90’larda bile birbirinden koparılması başarılamayan iki toplum birbirinden iyice kopuyor.
Saatin tiktakları işliyor, zaman akıp gidiyor.
Kürt illerinde tutuklamalar bitmek bilmiyor.
Cezaevleri doldu taştı.
Belki yakında stadyumlar, okullar, kışlalar da devreye sokulur 12 Eylüldeki gibi.
Olmazsa toplama kampları da kurulur.
Orda Doğu’ya barış dersi verenler, Halklarımıza barışı çok görüyorlar.
Aslında Kürt Özgürlük hareketine sosyalistlerin öncülük etmesi birlikte yaşama açısından büyük bir şanstı.
Bu şans kötüye kullanıldı, Kürt sosyalistlerinin iyi niyeti hep suiistimal edildi.
Türkiye solunun yükseliş yıllarında, bir çok Kürt genci, kadını, aydını ve emekçisi bu harekete katıldı, destek verdi.
THKO’lu Ömer Ayna, DDKO kökenliydi.
Deniz’den çağrı alınca, koşmuştu kurtuluş mücadelesine.
Şimdi yeğeni milletvekili.
Ne güzel.
Sonra bayrak Kürt özgürlük hareketine geçince bir çok Türkiye solu mensubu Özgürlük hareketi saflarına koştu.
Bu halkların kardeşliği için büyük bir zemin oluşturdu.
İşte imha edilmeye çalışılan bu ortak zemin.
Ama bunda başarılı olamayacaklar.