Bugünlerde ABD’yi gizli kalan yüzüyle görüyoruz. Yüz binlerce işçi, öğrenci, işsiz, genç, kadın ve yoksul kapitalizmin sembolü haline gelen caddeleri, köprüleri işgal ediyor. Başta Amerikan medyası olmak üzere kapitalist dünyanın “bağımsız” medyası ortaya çıkan halk hareketine ancak 700 kişi gözaltına alınınca ikişer satırla yer vermeyi uygun görüyor. Sadece kendisi için değil tüm dünya için özgürlük havarisi kesilip, gerektiğinde zorla “özgürlük” ve “demokrasi”nin yaygınlaşması için milyarlarca doları silaha, istihbarat örgütlerine, kukla devletlere yatıran Amerikan yönetimi kendi ülkesindeki eşitlik ve demokrasi talebine kulaklarını tıkıyor.
***
Tarihte işçi sınıfının örgütlü birliği konusunda çok önemli adımlar atan, sınıf mücadelesinde birçok kazanımı elde ederek tüm dünya emekçilerine ve işçi sınıfına örnek olan, ödedikleri bedellerle 1 Mayıs ve 8 Mart gibi direnç sembollerini dünya halklarına kazandıran Amerikan işçi sınıfı ve emekçileri yüzyıllık sessizliğini sona erdiriyor.
***
Özgürlükler ülkesi ve demokrasi beşiği olarak tüm geç kapitalist ülke emekçilerine “rüya ülke” ve “rüya sistem” olarak sevdirilen ABD’nin gerçek yüzü küçük bir kıpırdamayla belirginleşmeye ve daha net seçilmeye başlıyor. Kapitalizmin ideologları tarafından on yıllardır “idiot” ve “temelsiz” olarak nitelendirilen Amerikan halkının (örneğin Slovak Zizek bir panelde Amerika’da asansörlerde sıfırın olmamasının Amerikalıların temelsizliğini gösterdiğini iddia ediyordu) bu kıpırdanışı içinden geçtiğimiz büyük değişim çağının en önemli göstergelerinden birisi. Dünya genelinde öyle büyük bir değişim ve dönüşümün içerisindeyiz ki, bu değişim ve dönüşüm özellikle soğuk savaş sonrası neoliberalizmin teorisyenliğine soyunarak “dünya bitti” diyen ideologların her yeni gün yalanlandığı bir durum yaratıyor.
***
Amerikan halkı bugün iki önemli fark ediş içerisinde:
“Biz krizin faturasını ödeyenler yüzde 99’uz, krizi yaratıp bir de üzerine ondan nemalananlar ise yüzde 1”.
“Oyumuzu bir Demokratlara bir Cumhuriyetçilere verdik ama ikisi aynı partiymiş”.
Bu iki temel fark ediş, aynı zamanda -bizim gibi ülke halkları için daha önceden bilinen- küresel mali sermayenin sınır tanımaz saldırganlıklarını “öğrendikleri” bir sürece eşlik ediyor. Örneğin büyük bankaların Şili’de vakti zamanında neler yaptığını konuşuyorlar bugünlerde aralarında.
***
Amerika’nın baharı -açık söylemek gerekirse-, Arap Baharı’ndan daha önemli ve etkili olabilecek sonuçlar doğurma potansiyeline sahiptir. Zira on yıllardır burjuva demokrasinin çeşitli “nimetleriyle” çevrelenen, sinema diye 4:3’lük görsel şölenle uyutulmaya çalışılan, seçim özgürlüğü diye birbirinin aynısı iki partinin yalandan rekabetine taraf edilen, talk show’larla sabun köpüğü meselelerle gündelik hayatı çevrelenen, eğitimin, finansın merkezi olan ABD’de tüm bu mitlerin yarattığı perdeyi aralayıp yüzünü gerçeğe dönen milyonların fark edişleri dünyanın herhangi bir yerindeki halk hareketinden çok daha etkili olabilecektir.
***
Netice itibariyle, içinden geçtiğimiz büyük dönüşüm, tarihin geçmiş dönemlerinde olduğu gibi ancak sınıflar arası ittifak ve çatışmalarla şekillenebilir. Dünya genelinde hem sermaye grupları içinde, hem işçi sınıfı içinde ve hem de işçi sınıfı ve sermaye grupları arasında son 3-4 yıldır yaşanan ittifak ve çatışmalar adına ne baharı denirse densin (Arap, Kafkas ya da Amerikan) kimileri için sonbahar kimileri için ise ilkbahar olacaktır. Bugün burada durarak hangi baharın yaşanacağını öngörmek mümkün olmasa da tüm dünya halkları için daha eşit ve özgür; dil, din, cinsiyet ve sınıf sömürüsünün azaldığı bir dünya umut edebiliriz.

evrensel.net