Birkaç anayasayı biz yaparsak olur!

Başbakan bir yılda bir değil birkaç anayasa yapılabilir demiş. Doğal olarak ilk akla gelen soru, “O zaman şimdiye kadar neden yapmadık ?​”  olacaktır. Bu tip sorulara verilecek bir tek cevap var: “Biz yaptık oldu”
Ama bu iş biraz Bektaşi fıkrasındaki “abdestsiz namaz” olayına benziyor.   
Sadece anayasa işi ile uğraşacak bir özel meclise sıcak bakmayan siyasal iktidarın anayasa hazırlama işini “El çabukluğu marifet” mantığı ile aradan çıkarıverme niyeti açıkça görülüyor. Muhalefetin ağırdan alma eğilimi varsa buna karşı verilecek tepki, alelacele bir anayasa yapmak olamaz.
Toplumsal tartışma ve katılım süreçleri sağlıklı işletilmeden yazılacak yeni bir anayasanın hayattaki karşılığının ne olabileceğini herkes kendine sormalıdır.
Elbette anayasa ihtiyacı acil ve önceliklidir. Ama bu gerçek başka bir gerçeği ortadan kaldırmaz. Sağlıklı işlemeyen bir süreçten çıkacak anayasanın toplumsal beklentiye cevap vermesi mümkün değildir.
Meclis Başkanı Çiçek konu ile ilgili akademisyenlerle görüştü. Toplantıya katılanların ciddi bir kısmı yöntem konusunda “kurucu irade-anayasa meclisi” önerisinde bulundu. Bu öneri pratikte ne ifade edecek. Duyup da duymamış  gibi davranmanın katılımcılık açısından ifade edeceği anlam nedir?
Görünen o ki bir süre sonra anayasa işi, demokrasi isteyenlere “Bırakın dağınık kalsın” dedirtecek bir hal alma potansiyeli taşımaktadır.
“Böyle yapılacaksa hiç yapılmasın ve bari, yeni sivil anayasamız oldu diye kendimizi kandırmayalım” eğilimi gün geçtikçe yaygınlaşacaktır.
“Bir yılda bir değil birkaç anayasa yaparız” sözünü  onay niyetli irade beyanı ile manşetine çıkaran çok sayıda gazetenin olduğu bir ülkede, mevzuat değiştirilerek, zihniyetin iyileşebileceğini düşünmek de son derece zor gözüküyor.
Galiba “Bize bu anayasa bile fazla” dedirtmek için birileri elbirliği içinde çalışıyorlar.