Okul yapılarımız

Kendimi sorumlu duyumsadığım bir konunun içindeyim birkaç haftadır.
Bir dernek de sorumlu görüyormuş kendini bu konuda: İlköğretim okullarının engellilerce de kullanılabilecek duruma getirilmeleri…
“Herkes için kent” yapıtımdan sanıyorum daha önce söz etmiştim.
Evlerimizin, hiç olmazsa bir bölümünün, yollarımızın nasıl engellilerce de kullanılabilir olacaklarını anlatıyorum orada… Alanlarımızın, parklarımızın, tiyatro, sinema, dinleti yeri gibi yapılarımızın, engellilerce de kullanılacaklarını düşünerek düzenlenmelerini anlatıyor, çizimlerle örnekliyordum.
Bizde çok engelli yok sanılır genelde.
Çünkü onlar göz önünde değildirler. Sokağa çıkamazlar. Yapılarımızı kullanamazlar. Hiçbir yapı onlar düşünülerek yapılmamıştır. Çocuklarımızın okulları bile…
İşte bu nedenle sözünü ettiğim dernek beni danışmanlığa çağırdı. Nasıl sevindim bilseniz.
Bu gün bir ilköğretim okulundaydım bu nedenle…
Engelliler bir yana, sapasağlam çocuklar için de engelleri vardı yapının.
Okula dört- beş basamak merdivenle giriliyordu. Basamak yükseklikleri eşit değildiler. Tökezlemek için birebirdi bu durum.
Okulun iki kapısı vardı. Birine sonradan rampa yapılmıştı. Ama tekerlekli sandalyeyle rampayı çıkabilen çocuk, demir kapıyı açamıyordu. İçeriye girse, birinci kattaki gitmek zorunda olduğu yere çıkamıyordu. Öğretmeni yardıma koşuyordu…
Hiç bir pencereyi çocuklar açıp kapayamıyorlardı. Kol öyle yukarıda ki erişilemiyordu.
Birçok oyluma eşik yapılmıştı.
Engelliler için ayakyolu yoktu… Kapıları kurallara uygun değildi…
Bütün sınıflarda, bir ikisi dışında, sıralar, ışık sağdan ya da önden gelecek biçimde yerleştirilmişlerdi… Oysa ışık soldan gelmeliydi… Elinin gölgesi ancak böylece yazısının, defterinin, kitabının üzerine düşmezdi çünkü.
Bunu bilmek için mimar olmağa gerek var mı? Bize ilkokulda öğretmişlerdi bunu…
Bütün bunlardan önemlisi bütün oylumlar pislik içindeydiler.
İnanın çöplük gibiydiler…
Hani “temizlik imandan gelir”di ya…
Bu pislik içinde yetişecek çocuk, ileride kim bilir ne sorunlar içinde olacaktı?
Okulun dış boyası çatlak patlaktı…
Uzatmayayım… Daha ne engeller vardı bilseniz…
Her şeyden önce kendini sağlam sananlara, öğretmenlere bir şeylerin anlatılması gerekiyor.
Analara babalara da…