Mersin III

Ne yazık ki, kentlileştiremediğimiz insanlarımızın tutumlarıyla, bütün kentlerimiz mimarlıkların pazarı durumuna geldiler.
Ayrıca son evrede, gene insanlarımızın tutumlarıyla,
-Kamudan hırsızlıklara karşı savunmasız duruma getirildiler.
-Yaşayanlarından varlık edinebilmiş olanları, yanlış yaşama biçimlerine özendiriyorlar kentlerimiz.     (Bunun için renkli basın ile TV kanalları ellerinden geleni yapıyorlar.)
-İnsanlarımız kendilerini başkalarının yerine koyamaz oldular.
-Gelecek kuşakları yetiştirecek eğitim kuruluşları bölündü, dengesizleşti, çocuklarımız yarış atlarından beter oldular. Sosyal olmaktan çıktılar… Toplumu değil köşeyi dönmeyi düşünüyorlar. Çünkü önlerindeki örnekler böyle…
-Hizmet dağılımının dengesi hemen hemen yok oldu.
-Yayalar, engelliler, çocuklar, tümüyle göz ardı edilmişlerdir kentlerimizde…
Bu genel özelliklere karşın, Mersin, öteki kentlerimize göre daha “kent” dir.
Çünkü,
-Mersin’in okuma yazma yüzdesi %99…
-Üniversitesi var. Hem de üç tane…
-Operası, balesi, tiyatrosu var.
-Sanat dernekleri var.
-Sivil toplum örgütleri var.
-Yetiştirdiği sanatçılar var.
Ama bütün bunlar oturanlarıyla dengeli mi?
Öyle değilse Mersinlilere iş düşüyor…
Bu konunun şimdilik son sözü
Gelecek dünü yardıma çağırarak kurulmaz.
Ahmet Haşim diyor ki:
Geriye bakarak yürünmez… Yürünmeğe çalışılırsa düşülür…
Dünden medet umanlar; eskiye özlem -nostalji- hastaları, bu günü beceremeyenlerdir.
Gelecek gelecekte kurulmaz, bu günden kurulur.
Onu bize başkaları kuruvermez. Onu ancak biz kurabiliriz
Bunu başarabilmek için, anlattıklarıma bakarsanız, hem Mersin’in, hem Mersinlilerin hiçbir eksikleri yok…