Diyarbakır’da...

Aralık ayının ilk günleriydi...
Diyarbakır’ daydım…
TMMOB Mimarlar Odasının örgütlediği bir toplantı için…
Ana konuşmacı olarak ilk konuşmayı yaptım…
Konum “Koruma” idi…
İNSANIN KORUNMADIĞI YERDE ONUN ELİNDEN ÇIKANLARIN KORUNMASI BİR ÇARPITMADIR!
Diyerek başladım konuşmama…
İnsanca korumanın ilk koşulunun dil, din, renk, ırk ayırmadan,

     iz silmemek,
     tarih üretmemek,
       yalan söylememek,
     onu (yapıysa) insan
         sıcaklığına kavuşturmak
 
olduğunu söyledim, elden geldiğince açıklıkla…
İki gün burnumuzu dışarıya çıkarmadan çalıştık. Bildiriler, bildiriler sunuldu. Sorular, sorular soruldu, Tartışıldı… Katkılarda bulunuldu herkesce…
Beş altı yıl önceydi…
Bir buçuk yıl her hafta gittim geldim Diyarbakır’a…
İlk gidişimde bir davranışlarının doğru olup olmadığını sormak istediler.
Dişten tırnaktan ayrılanla kurulan Sümerbank’ ın bir üretim yeri (fabrikası) vardı orada Sümerpark’da… İçindeki yapılar boşaltılmış, yıkılmalarına birinden başlanmıştı bile…
Nasılsa bir de bana soralım demişler: Doğru muydu yaptıkları?
Yanlıştı… Söyledim… Onarıp kullanılmalıydı…
Bunun üzerine tasarımı üstlenmemi istediler.
İstanbul’dan oraya tasarım yapmanın zorluğunu anlattım. Orada bir mimarlık işliğinin kurulmasının, benim bu işliğe danışmanlık yapmamın daha doğru olacağını anlattım.
Önce bir statik bildirim alınmalıydı… Sonra da ne olacağı kesinleştirilmeliydi…
Benim önerim, sosyal-kültürel bir özek idi…
Dersler, kurslar, tiyatro, Tv işlikleri, koca bir açık hava tiyatrosu, lokanta, hızlı yemek, dinleti, konuşma oylumları, sivil toplum örgütlerine odalar, odalar… Kültür işlerinden sorumlu olanların çalışma alanları…
Diyarbakır’da mısınız, değil misiniz bilemeyeceğiniz bir bahçenin içinde, ağaçlar-ağaçlar…  
Durum tasarımımı onayladılar.
El çizimi tasarımlarımı oradaki mimarlar takımı bilgisayarlarla uygulama çizimlerine dönüştürdüler… Uygulama başladı… Belediye başkanı seçimle değişince uygulama durdu… Sonra sürdürüldüğünü duydum…
Aradan beş yıl geçip, bu kez üniversitenin, mimarlar odasının ortak çağrısı için gittiğimde şaşırmadım, sevinmedim desem yalan olur.
Sümerpark cıvıl cıvıl insandı… Her oylumda bir başka küme insan…
Bu kez Diyarbakır’daki çalışmanın son günündeki son konuşmasında Belediye Başkanı,  Sümerpark’ da yapılanların uluslar arası bir ödül aldığını söyledi.
Bu elbette önemli Diyarbakır için… Ancak insanların orayı doldurmaları, öğrenmeleri, deneyimlemeleri, söyleşmeleri her şeyden önemli…
Öyle değil mi?