Selam olsun tutuklu gazetecilere

Tutuklu Gazetecilerle Dayanışma Platformu Sözcüsü Necati Abay, yıllardır hapiste bulunan Kürt ve sosyalist basın mensuplarının durumunu kamuoyuna yansıtmak için çaba harcıyor. Mesleki basın kuruluşları, Basın Konseyi önceleri, gerçek muhalif basın mensuplarının yaşadığı sorunlar karşısında son derece duyarsızdı. “Ama onlar yazılarından dolayı hapiste değiller, yasa dışı örgüt mensubu olmakla suçlanıyorlar” gerekçesini ileri sürüyorlardı.

Aslında, Ak Parti Hükümeti 2006 yılında Terörle Mücadele Yasasında, ordunun istediğinin altını çizerek, radikal değişiklikler yapıp, bu yasada yapılan iyileştirmeleri geri çekip, yasayı çok daha beter hale getirirken, büyük medya buna pek aldırış etmedi.

Nasıl olsa hedefte olan Kürt ve sosyalist basındı.

Ama hakçası, medya bu işe aldırmazken, basın meslek kuruluşları, yayıncılar birliği, yazar örgütleri bu yasanın yaratacağı sakıncalara işaret edip, yasa daha Meclisten geçmeden uyarıda bulundu. Ama dinleyen kim?

Ve gerçekten de TMY yeni haliyle, özellikle Kürt basınının ve sosyalist basının üzerine yöneldi. Gazete kapatmalar olağan hale geldi, toplu tutuklamalar yapıldı, sanıklar avukatları ile görüştürülmedi, dosyalar gösterilmedi, insanlar hakim önüne çıkmadan bir yılı aşkın sürelerle tutuklu kalabildi. Özel yetkili savcılar, ilk güç denemelerini onlar üzerinden yaptılar.

Ne zaman 2008 yılında bu yetkiler darbe hazırlığı içinde bulundukları, suikast hazırlıkları yapıldığı gerekçeleri ile, kendilerini  “dokunulmaz” sayan mahut bir kesime karşı kullanılmaya başlandı, ağlaşmalar da başladı.
1980 darbesinden nemalanan, 90 günlük, 120 günlük (Şeklen serbest bırakıp tekrar alma yöntemi) gözaltıları, işkencehaneleri, Türkiye’nin her yanında oluşturulan toplama kamplarını görmezden gelenler, şimdi, “Türkiye Türkiye olalı böyle baskı görmedi” diyorlar.

Bu değerlendirmelere en çok sosyalistler ve Kürtler gülüyor, efendiler siz hiç “vahşet” görmemişsiniz diyerek.
Bini aşkın Kürt belediye başkanının, sivil toplum çalışanının KCK operasyonu bahanesi ile gözaltına alınması, bu beyefendi ve hanımefendileri asla rahatsız etmedi, ve hâlâ da etmiyor.

TMY’nin ilk denemesi Atılım dergisi çevresi üzerine yapılırken, insanlar sokaklarda sivillerce kovalanırken, bu, kimsenin umurunda değildi. Gün TV, Özgür Radyo yöneticileri hapse tıkılırken de…

Kürt gazeteleri peş peşe kapatılırken de, bu, kimsenin umurunda değildi, Vedat Kurşunlara yüzlerce yıllık cezalar kesilirken de…

İlk kez bir yayıncı, Aram Yayınları Editörü Bedri Adanır hapisteydi, bu da önemsizdi.

Madem ki Kürt’sün, ulusalcı olmayan soldansın, bedelini ödeyeceksin!

Ne zaman Ergenekon soruşturması başladı, ağlaşma da yükseldi. 1980 korku rejiminin 30 yıllık saltanatını görmeyenler, “korku cumhuriyetinden” bahsetmeye ve mağdura oynamaya başladılar.

Öyle ya, Ak Parti, “mağduriyetten” kazandığına göre, şimdi de neden Kemalistler “mağdur” rolünü oynamasınlardı.
Bakalım bu mağduriyet “pazarlamasında”, kim daha becerikli çıkacak önümüzdeki seçimlerde?

Ama Kürt söz konusu oldu mu, enternasyonalist sol söz konusu oldu mu, her iki kesim nasıl da kucaklaşıyordu.

Tutuklu Gazetecilerle Dayanışma Platformu Sözcüsü Necati Abay’ın saptamasına göre 7 Mart 2011 tarihi itibariyle Türkiye cezaevlerinde tutuklu bulunan 12’si imtiyaz sahibi ve yazı işleri müdürü 58 gazeteci ve yazar var.

Kürt basınında toplam tutuklu sayısı 21, Sosyalist basında 28, Kemalist basında 9, Büyük medyada 3, İslami basında ise 1…

Kürt basınında rekor Azadiye Welat’da tam 9 elemanı tutuklu; bunu 7 tutuklu eleman ile DİHA haber ajansı izliyor.
Sosyalist basında rekor, 8 tutuklu ile Atılım’da.

Kemalist basında ise rekor, 7 çiçeği burnunda tutuklama ile odatv’de.

İslami basından ise sadece 1 tutuklu var, Yeni Nizam...

Sonunda Basın Konseyi “ötekileri” de basın mensubu olarak kabul etmeye başladı. Davalar biraz olsun izlenmeye başlandı. Yoksa “sayı” düşük çıkacaktı!

Büyük medya elemanları, geçmişte diğer kesimlerden sadece Kemalist kesimden basın tutukluları için duyarlık gösterirken, büyük medyadan 2 gazeteci tutuklanınca, [Nedim Şenel ve Ahmet Şık için] ilk kez sokağa döküldü ve kitlesel bir tepki gösterdi.

Biz insan hakları savucularının, “Susma, sustukça sıra sana gelecek” sloganını da telif hakkı ödemeden devraldılar, medyadaki eski solcularımız solculuklarını hatırladılar. [Hele General eşlerinin bu sloganı dillendirmesi, bizi ‘80’li, 90’lı yıllara götürdü. Demek, hukuk, adil yargı, temel haklara saygı herkese gerekli imiş!]

Hele Bay Demirel’in “korku cumhuriyetinden” söz etmesi beni sadece güldürdü. Hem de kızdırdı. Demek Bay Demirel de korkarmış! Ne o? Yoksa Ergenekon soruşturmasının ona da uzanacağı duyumu mu aldı? Onun başbakanlıkları ve devlet başkanlığı sırasında, kaç gazeteci, kaç yayıncı, kaç yazar hapse tıkıldı? Kaç tanesi kaçırıldı, kaç tanesi suikaste maruz kaldı? Katillerden kaçı yakalandı, yargılandı ve hak ettiği cezayı aldı? Adaletten vazgeçtim,  Ey vicdan neredesin?