Acılar İçin İlahi

Günlerden Pazar Yağmur çisentili insana kasvet veren  bir İstanbul havası var.Nail Güreli ile Atışalanı Kemer  mezarlığına doğru yürüyoruz.Yaşam serüvenimizde acısı tatlısıyla  pek çok olayı birlikte yaşamış,meslekte nice kavgalara birlikte göğüs germiş,tanıklıklarla,deneyimlerle sınanmış bir dostluktur bizimkisi.Yol boyu Metin Göktepeye dönüktü konuşmalarımız Öldürülmesinin üzerinden tam 16 yıl geçmiş.Onun kıyıcı polisleri  yargılanıp hüküm giyseler de çoktan dışarıdalar şimdi. Vicdanları rahat mı? Sanmıyorum.Ya olayın üstünü örtmeye çabalayan devlet güçleri.Suç işleyen polisleri , amirleri.Onları korumaya kalkışan  dönemin mülki yetkilileri,siyasetçiler .Onların vicdanlarında ufacık da olsa bir sızı var mı?Ya da pişmanlık duygusu? Hiç sanmıyorum.Metin Göktepe genç gazeteciler için bir simge oldu. Aydın’da başlayan ve Afyon’da devam eden yargılama boyunca meslek onurunu tüm uğraşlarının üstünde tutan gazeteciler hep duruşma salonlarının önünde oldular.Fadime Ana’nın acılı yüreğine rağmen çevresine dağıttığı pozitif enerji Metin’in genç meslektaşları için büyük bir moral ve itici güç oldu. Metin’in gözlerinin içi gülen ,araştıran,soruşturan heyecanlı  koşuşturmasını anıştıran bir hareketlilik içinde “Hepimiz Birer Metiniz “ sloganını ile yürüdüler,meslek dayanışmasının unutulmaz örneklerinden birini sergilediler.O duruşmaların ardını bırakmayan Metin’in can arkadaşlarından biri  de Ahmet Şık’tı.Geçen yıl 8 Ocakta yine Metin’in mezarı başında buluşmuştuk Ahmetle.Gazeteciliğin hal ve gidişi üzerinde konuşup dertleşmiştik..Şimdi  şaka gibi .Ahmet Şık yazdığı kitaptan ötürü 300 günü aşkındır cezaevinde tutuklu. .Yargı karşısına çıkarıldığı ilk duruşmasında yaptığı savunmasının bir bölümü mesleğe ilişkindi .Bütünüyle  bir gazetecilik dersiydi.Nesnel habercinin,haberin,gazeteci duruşunun ne olup olmadığını  
yalın bir dille anlattı savunmasında Ahmet.Gazeteci heybetiyle ortada dolaşan kimilerinin    dinlemesini,okumasını isterdim.Çıkaracakları çok ders vardı.Yüzleri kızarır mıydı dersiniz?
Her yazıda her konuşmada dile getirmekten yorulsak da sürdüreceğiz yazılı ve görsel medyadaki yozlaşma üzerindeki görüşlerimizi.Muhalif gazetecilere,yazılara takınılan sorumsuz tavrı;haberlere,yazılara uygulanan sansürü:işten çıkarmaları,işten ayırmaya zorlama yöntemlerini;toplumda nefret dilinin medya eliyle nasıl yaygınlaştığını,şoven bir dilin nasıl manşetlere taşınabildiğini;iktidar yalakalığının iç ve dış politikada ulaştığı boyutları bıkıp usanmadan anlatmaya çalışacağız.Gazetecileri cezaevlerine tıkan bir zihniyetle demokrasinin bağdaşamayacağı ortadayken iktidarın  düşünceyi ifade önündeki engelleri kaldırma yolunda hiçbir adım atmamış olmasını ülkenin demokrasiden uzaklaştırılmaya çalışıldığı yolunda endişe verici bir gidiş olarak algılıyoruz.Geçmişle yüzleşelim,darbelerle yüzleşelim derken günümüzde 12 Eylül kalıntısı yasa ve yönetmeliklerin ağırlıkla yürürlükte olduğunu,12 Eylül kalıntısı uygulamaların sürdüğünü ,tek tipleştirmenin gençlerden başlayarak tüm toplum katmanlarına yaymaya çalışan bir zihniyetin üniversitelerden başlayarak,bilim kurullarında,sanatta ve medyada yoğunlaştığını da gözden kaçırmıyor ve halkımızla paylamak istiyoruz.  
Metin Göktepe’nin ölüm yıldönümünde tüm bu yazdıklarım dolaştı durdu kafamda.İçimde mezarı başında konuşmak gelmedi .Metine söyleyebileceğim hiçbir güzel cümlem,hiçbir aydınlık haberim yoktu..Bu yazıda sizlerle paylaşmak istedim.Gülten Akın’ın “Acılar İçin İlahi “ şiirini de ekleyerek:

    Acılar İçin İlahi

    Islak yüreğinin üstünde
    Yürümüş acemi Penguen
     Geçmiş küçük korkular
    İz kalır

    Ama kocamansa o
    Şarabi benekli elektrik
    Eflatun boğulma
    Şok aralarını dolanınca
    Ölüm gündelik adımlarıyla
    Artık irgalamaz seni depremi      ömrün
    Korkunun duvarı aşılmıştır

    Bir arkadaşının yokluğunu
    Öteki arkadaşına
    Yalın sözcüklerle bildirirsin
    “Seni özlediğini söylüyordu
    Artık hiç görüşemeyeceksin “
    Acının duvarı aşılmıştır