Herkesin çocuğu

Genç bir çocuk abur cubur ve belki meşrubat almak için dışarı çıkıyor. O sırada orada bir adam var ve birden şüpheye kapılıyor. Dakikalar içinde genç çocuk ölüyor. Katil olayın meşru müdafaa olduğunu iddia ediyor. Olaya şahit olan insanlar polis çağırıyor. O sırada kalabalıkla katil sohbete dalıyor. Diyalogu düşünün: “Hey adamım ben sadece kendimi korudum bu meşru müdafaa”, “Evet meşru müdafaa gibi görünüyor.” “Evet güzel atış”, “Evet çocuk beni yumrukladı.” “Hiç tartışmaya gerek yok meşru müdafaa.” “Size iyi geceler.”
Sonuçta tutuklama olmuyor. Gerçek bir soruşturma da yapılmıyor. Dosya kapanıyor. Haftalarca kapalı kalıyor. Şimdi aynı olayların sadece küçük bir değişiklikle gerçekleştiğini düşünün: Katil yaşlı bir siyah adam. Genç çocuk kapüşon takan beyaz bir rap hayranı. Kurban yerde yüzükoyun yatıyor. Polisler bu olaya nasıl tepki verirdi dersiniz? Gerçek şu ki nasıl davranmış olabileceklerini zaten biliyorsunuz. Soruşturmaya başlamaları haftalar sürmezdi. Karar vermek için sadece birkaç dakikaya ihtiyaçları olurdu. Bundan kim şüphe edebilir ki? Ve sistem hakkındaki şu deyiş neydi? “Bilmek istediğiniz her şey.” Trayvon Martin sizler için sadece bir isim. Onun gibi bir sürü isimsiz ve yüzsüz Trayvonlar var. Ve gerçek trajedi şu ki hiç şüphesiz daha fazlası olacak. Çünkü sistem zarar görmedi. Sistem çürüdü.