Dam

Takım elbisesi bile kırışmadan onlarca kez dünyayı kurtaran bir misafir ağırlamak da kısmet oldu. Bir Bond, James Bond, kolay yetişmiyor.
En çok filmi çekilen kurmaca kahramanın hâlâ maceraya doymuyor oluşu, İstanbul esnafını sevindirmiş diyorlar, eh biraz da kırıp dökmeye mal olduysa canı sağolsun. Tarihi eserdi onlar, çok eskimişti zaten. Bond’dan kıymetli mi?
Meşhur ajanın hikayesi, ta geçen yüzyılın ortalarından beri çok hareketli. O zamanlar İngilizliği daha bir belliydi, sonra filmlere Amerikan sineması el attı. E tabii bir de mesleği gereği Amerikan sermayesi olmadan iş tutamayacak hale geldi.
Malum, Soğuk Savaş yıllarıydı. Komünizm kadar korkunç bir şey yoktu. İyi korktular ama korka korka da bütün dünyayı bir güzel benzettiler, şimdi o muhabbetin sırası değil. James Bond filmleri yine de biraz fikir veriyor. Kurtardı, Sovyetler ne yapmaya çalıştıysa boşa çıkardı, bir daha kurtardı, bir daha kurtardı.
Kadınlara karşı da gerçek bir demokrasi kahramanı gibi davrandı. İsteklerini karşılıksız bırakmadı, elleri boş göndermedi. Cesur olduğu kadar düşünceliydi de.
Soğuk Savaş boyunca soğuk terler döktü ama değdi. Nihayetinde, düşman ortadan kaldırıldı. Tam onun filmlerde anlattığı gibi olmasa da, Sovyetler yenildi. Dertler bitti mi? Bitmedi.
Demokrasinin de, insanlığın da, dünyanın da düşmanı çoktu hâlâ. Amerika’nın yani. Bunların Amerika’nın takma adları olduğunu bilmek için James Bond külliyatını ezbere bilmek gerekmez, haber izleyenler de bilir mutlaka. Bir gün Kore, bir gün Çin, çok afedersiniz Araplar, yine de güven vermeyen Rusya, dünyayı yok etmek, masum insanlara zarar vermek emellerinden vazgeçmediler ki, James Bond da emekliye ayrılsın.
Terörü kaç kere yok etti, kimse sayısını bilmez. Silah tüccarlarını mı durdurmadı, nükleer savaşları mı bitirmedi, suikastleri mi engellemedi, gık demedi. Görevini yapmaya devam etti.
Ama bu hale düşecek adam mıydı, şunu bir düşünelim rica ederim. Sen, James Bond, İstanbul’un çatılarında kovalamacalara karışıp magazin programlarının maskarası olmak için mi onlarca kez dünyayı kurtardın, demezler mi adama?
Buralarda kendisi bir çanta modeline indirgenmiş diye hırs yapmamıştır herhalde. O yıllardır olan bir hadise zaten, içinde kötülük de yok. Çantalara adının verildiği diyara gidelim de, bizi ciddiye alsınlar diye düşünenler olduysa da, biraz eksik düşünmüşler. Dama çıkanın ciddiye alınacağını kim söylediyse görmüştü. Damdaki ajan, magazin programında kısa bir haber oldu, fotoşopsuz şarkıcıyla ıssız adada çıkan kavganın arasında.
Elden ayaktan düştü demek istemiyorum ama dikkat çeken bir şey vardı, madem yeri geldi, konuşalım. Aslında önce kadınlara el sürmemeye başladı. Dünya muhafazakarlaşırken eski performansını gözümüzün içine sokması yakışık almaz diye düşünmüşler ki, adamcağızı uslandırdılar. Hadi onu sineye çekecektik ama “Köyümüze Bond gelmiş” heyecanına sığınacak kadar dara düştüğünü, Kapalıçarşı turuna çıkana kadar belli etmemişti.
Sen yıllarca damsız çıkma, sonra düz duvardan geçip dama tırman. Eyvahlar olsun.
Reklamın kötüsü olmaz demesin kimse hiç; dünyayı Bond’dan daha az kurtaran onlarca kahraman gördük, hangisi kendini göstermek için damlara çıktı?
Bütün kiremitleri kırmasa bari. Bizde birkaç tane komünizmden, terörden, dinsizlikten, tinercilikten çok korkan, kendini memleketi bunlardan kurtarmaya adayan kahraman ajan var. Onlara da kalsın.