Diyarbakır’ın en yakıcı ihtiyacı cami mi?

Evet, Başbakan Erdoğan’ın Diyarbakır ziyaretinde kimse, “yeni bir şey söylemesini” beklemiyordu. Buna dün bu köşede de değindik. Ama yeni ve “umut verici” bir şeyler söylemese de bölgenin başlıca sorunlarına hiç değinmeden, değindiğinde de BDP ve CHP’yi suçlayarak Diyarbakır ziyaretini tamamlayacak kadar bir “uzaklık” da beklenmiyor, “Bu kadar da yapmaz herhalde” diye düşünülüyordu.
Ancak Erdoğan, bir başbakan gibi değil AKP’nin başkanı olarak konuştu. Kendi partililerinin ve örgütlerinin “kahramanca” direncinden, Diyarbakır’ın kendisine verdiği ilhamdan söz etti ve bu popülist yaklaşımı da “Bugün de burada sizinle devletin, iktidarın diliyle değil bir kardeşiniz olarak konuşuyorum. Bizim aracılara ihtiyacımız yok. ... Bizim sevgimiz örgütçülükten gelmiyor biz birbirimizi Allah için seviyoruz. Gönülden seviyoruz” diyerek, başbakan olarak devletin en önemli kurumunun, hükümetin başı olarak sorumluluktan kurtulmanın dayanağı yaptı. Oysa Diyarbakırlılar, “Biz kardeşiz” edebiyatıyla en yakıcı sorunların üstünün örtülmesi yerine, onun devletin, iktidarın sözcüsü olarak, başbakan olarak içinden geçilen ağır koşulların nasıl ortadan kaldırılacağını, halkın rahatlaması için yapılması gerekenleri söylemesini tercih ederlerdi.
Ne var ki Başbakan Erdoğan, on yıldır neden sorunu çözme konusunda belirleyici bir adım atmadığını, “Biz Diyarbakır ve bölgenin sorunlarını çözecektik ama BDP ve PKK engelledi. CHP bize destek vermedi” şeklinde gerekçelendirerek, sorumluluktan kurtulmayı seçti! Varsa yoksa “rakip parti” BDP’ydi hedefteki. Seçilmiş belediye başkanlarının, belediye yöneticilerinin, sendikacıların, siyasetçilerin tutuklanması, sorgusuz sualsiz yıllardır süren tutuklama kampanyası, tutuklu BDP’li vekiller, sekiz milletvekilinin dokunulmazlığının kaldırılması girişimi, ... Kürt sorununun çözümüyle ilgili bundan sonra atılacak adımlarla ilgili tek bir laf yok! Hani şu, “3. ve 4. yargı paketleri” de çıkarsa bölgede her şey güllük gülistanlık olacak!
Uludere katliamı ile ilgili en azından, “Şunları şunları yaptık; bu operasyonla ilgili soruşturma devam ediyor, biz de bu davanın adliye koridorlarında kaybolmasına izin vermeyeceğiz. ...” diyecek diye düşünenler bile yanıldılar. Çünkü Başbakan altı aydan beri Türkiye’nin siyasi gündeminde öne çıkan bir konuda, konuşmasına hiç yer vermemesi, konuşmanın olduğu kadar Diyarbakır ziyaretinin de dikkati çeken yanı oldu.
Bütün bu ziyaret boyunca Başbakanın söylediği tek yeni şey “Diyarbakır’a en az on bin kişiyi alacak bir cami yaptıracakları”ydı. “Laik” ülkenin Başbakanı, bir ile cami yaptırma vaadinde (*) bulunuyor. Üstelik de savaş ve şiddetin envai türünün yaşandığı bir bölgede Başbakanın buradaki halka vaadi “cami yaptırmak” olabiliyor.
Bu aslında, din istismarcılığı (imam hatip açtırma, cami yaptırma,... gibi vaatler), Erdoğan’ın geldiği siyasi kültür geleneğinin son sığınadır! Bu gelenekten gelme politika erbabı; her sıkıştıklarında din istismarcılığına, camiye sığınmıştır!
İstanbul’da, Osmanlı sultanlarının bile aklına gelmeyen, Çamlıca’nın en tepesine, şehrin her yerinden gözükecek büyüklükte bir cami yaptırma vaadinden sonra, Diyarbakır’da da en az on bin kişilik bir cami vadeden Erdoğan, öyle anlaşılıyor ki bundan böyle gittiği her ile “cami” vadedecektir!
Bu artık Erdoğan ve partisi için sözün bittiği yerdir!  
Çünkü bunun anlamı, Erdoğan ve hükümetinin ülkenin sorunlarını çözmekten umudunu kestiğidir.
“Kürt sorunu yoktur, Kürt vatandaşlarımızın sorunları vardır” diyen Erdoğan, bu “vatandaş sorunlarını” da camiyle çözmeyi düşünüyor demek.
Böyle savaş, toplu katliamlar gibi büyük sorunların yaşandığı bir ülkede İstanbulluların karşısına “En yüksek yere 15 bin dönüm üstüne cami kurcağız”; Diyarbakırlılara “Size on bin kişilik cami yaptıracağız” diyerek çıkmasını başka bir şekilde anlamlandırmak gelmiyor insanın aklına!

(*) Hiçbir laik ülkede hükümet ya da devlet, her din ve inançtan topladığı vergilerle cami yaptıramaz. Ama Başbakan cami yaptırma vaadine başladığına göre, çeşitli inanç grupları; “Madem hükümet cami yaptırıyor, Bize de yapsın diyebilir. Örneğin Aleviler cemevi, Ermeniler, Rumlar, Süryaniler, kilise, Yahudiler havra yapılmasını isteyebilir artık!