Fotoğraf atölyesi*

Bir hafta da fotoğraf atölyesinde ne öğrenilir? Makine nasıl kullanılır mı? Nasıl fotoğraf çekilir mi? Hem evet hem hayır. Koca koca üniversitelerin 4 yılda öğrettiğini, Fotoğraf kurslarının aylarca öğrettiğini bir haftada öğretmek ve öğrenmek mümkün değil. Ama bu üniversitelerde ve kurslarda öğretilmeyen bir şeyi öğretmeye çalıştık. Fotoğrafın ne olduğu ve ne olması gerektiğini. Yani fotoğrafın felsefesini. Ve felsefe hayata dairse fotoğrafın hayat olduğunu. Fotoğraf çekmeyi ve teknik bir takım değerleri makineye uygulamayı bilenlerle, bilmeyenleri, düşünmeyi ve görmeyi bilenlerle teknik yetersizliği olanları öğretmen ve öğrenci yaptık. 7/24 pratik içinde fotoğraf çekimleri gerçekleştirdik. Günde 2 saat  ve meraklılar ile gece yarıları teorik çalışmalarımızı yaptık. Sonuçta ‘Ben sanat yapmak istiyorum, siyaset değil’ ya da ‘Gün batımında sevgilimin uçuşan saçlarını çok güzel çekmek istiyorum’ ya da ‘Düşündüklerimi fotoğrafla nasıl anlatabilirim? diyenleri ortak bir noktada buluşturduk. Fotoğrafın kendimizi ifade aracı olduğu ve bunu paylaştıkça sorumluluğumuzun artacağını gördük. Tevfik Taş’ın özetlediği ifade biçimiyle: “Fotoğraf gözle çekilir; gözün ardında oluşan birikimle, görgüyle, izanla çekilir. Makineye teknik değerlerin yanında bu değerleri yüklemeyen kimse fotoğrafı yükseltemez…
Yeryüzünün hangi olayına, olgusuna, anına ve insanına ilişkin olursa olsun fotoğraf durgundur. Durgundur o kareye bakanlar onu yeniden üretmiyorsa eğer; o anın, insanın, olayın arkasında, önünde nelerin olabileceğini, nelerin eksik olduğunu düşünceye, harekete çıkarmıyorlarsa…
Fotoğrafa akıl, tarih ve diyalektik gözüyle bakmayan kimse, o bir tek kareyi yeryüzünün büyük fotoğrafı içine yerleştiremez. Bunun boş gözlerle boşluğa bakmaktan farkı yoktur. Boş bakış fotoğraf karşısında YOKSULDUR...”
Evet fotoğraf atölyesi bir haftada bunları vermeye çalıştı. En azından kafalarda soru işaretleri bıraktı. Yanıtları verecek olan gençler dağıldı ülkenin dört bir yanına...
Peki atölye çalışma şartları uygun muydu? Tüm gençlere ulaşabildi mi? Kuşkusuz ki hayır. Kamp sonu yapılan Atölye Çalışmaları Sergisi’nden sonra hayıflanan, atölyeye katılamayıp kaçırdıklarına üzülenler, ya da ‘Ben böyle bir atölye düşünmemiştim’ diyenlerin yanı sıra ‘Mutlaka seneye geleceğim’ diyenler oldu.
Kampa ilişkin düşünce ve görüşlerimizi yetkili arkadaşlara ilettik bir daha ki sefere daha doyurucu olacağı inancıyla zıplayarak hayata kaldığımız yerden ama  birikimlerle döndük.
Kamp sonunda çalışmaları sergilenen katılımcı arkadaşların isimlerini yazmak istiyorum. Gördüğünüz fotoğraflar bu arkadaşlarımızın çektiği karelerdir.
Ayça Yıldız, Ayşegül Işık, Berfin Caner, Cihan Yıldız, Dilan Aktepe, Dora Taş, Ebru Erdoğan, Elif Baştürk
Erdost Yıldırım, Eren Ergine, Faruk Ayyıldız, Gizem Bercem Balta, Halil İbrahim Tutumoğlu, Handan Colptekin, Hazal Köroğlu, Özcan Yaman, İbrahim Tuncal, Kantinci İsmail Abi, Taylan Emre Gülmez, Zeliha Demirci
Kampa katılan özellikle fotoğraf atölyemizin sevgili gençlerinin hepsine başarılar diliyorum.

*(Gençlik buluşması, 10-18 Temmuz 2012 Dikili)