Rüzgarın çocukları

Olimpiyatlardaki genç atletleri koşarken, atlarken, dönerken ve yaylanırken görmenin güzel bir yanı var. Ben büyük bir olimpiyat hayranı değilim. Benim zevkime göre çok fazla bayrak sallama var. Fakat şu bir gerçek ki bu spor aktivitesinin büyük kısmı Afrikalı-Amerikalı, Afrikalı ve Jameikalı atletlerin başarılı dolu görsel şölenine dönüştü.
Karayip Denizi’nin kıyısındaki küçük Granada ilk ve tek altın madalyasını kazandı. Çok güzel ve sevimli bir kadın jimnastikte birkaç madalya aldı. Tabi ki Gaby Douglas adındaki genç kadından bahsediyorum. Lakabı uçan sincap. Gücü, potansiyeli ve muhteşem parıltılı gülümsemesiyle yıllar süren zorlu çalışmaları ve kemik kırıcı acıları eğlenceymiş gibi gösterdi. Bir arkadaşım onun saçı yüzünden eleştirildiğini söyleyince şaşkınlıktan dilim tutuldu. O ise başarısıyla uzaktan yakından alakası olmayan tartışmaları sessizliğiyle ve yaşının üzerinde bir olgunlukla savuşturdu. Bir nefes kadar kısa sürede siyah kadınlar aptal keşişlerin önüne geçti. Onlar, uyuşturucu satıcısı, hayat kadını ya da bağımlı oldukları için değil, parıltılarıyla baş döndüren, hoşgörülü, zeki, güzel ve yetenekli genç insanlar olarak dikkat çektiler.