Umuttan korkuya

Birkaç yıl ne kadar çok şeyi değiştirdi. Dört yıl önce Obama yönetimi, ülke çapında ve tüm dünyada büyük bir rahatlama hissi yaratmıştı. Gençler şehir merkezinde sokaklara döküldükçe Pittsburg sokaklarında doğal bir mutluluk patlaması yaşandığını hatırlıyorum.
Buna en yakın şey 1975’te Philedelphia Flyer’ları (bir hokey takımı) Stanley Kupası’nı kazandığında yaşanmıştı. İnsanlar büyük bir çılgınlıkla sokaklara dökülmüştü.
Çoşku şimdilerde sona erdi.
Yine de, Obama giderek artan şekilde, seçimi yeniden kazanacak gibi görünüyor. Özellikle de eğer Mitt Romney kendisine ağzının payını vermede yardım etmeye devam ederse.
Dört yıl önce “umut” ve “değişim” günün duasıydı, milyonları cezbediyordu. Fakat tarih her gün yazılamaz. Amerikalılar halkı sıkan korkunç ekonomik krizden korktular. Sağcılar Obama’nın yeni ve daha geniş çapta hükümet programları geliştireceğinden korkuyorlar. Solcular Romney’nin sonradan Obama-Bakımı (hesaplı sağlık sigortası hareketi) olarak adlandırılan hareketi batıracağından ve diğer sosyal hizmetleri de keseceğinden korkuyorlar.  
Fakat gerçek şu ki, hepsi de tasarruf paketlerinin savunucuları. Biri bunlarla insanları tokatlamak istiyor. Diğeri de aynı şeyi yapıyor ve sadece bunu yapmaktan nefret ettiğini söylemekle yetiniyor.
Tasarruf, sosyal hizmetleri kesmek ve özelleştirmek için bir bahane. Korku, demokrasinin karanlık tarafı. O, demokrasinin alt egosu. Ve  korku politikaları her zaman kayıpla sonuçlanır; kazançla değil. Avrupa sallanmaya başladıkça, korku ekonomileri Atlantik ötesine geçiyor. Ve bu da çok geçmeden ABD politikasını -ve diğer her şeyi - etkiliyor.