Tutsakların talepleri

Cezaevlerinde açlık grevi yapan tutsaklar için kritik günler başladı. Tutsakların anadilde eğitim, Kürtçe savunma hakkı, Öcalan üzerindeki tecridin kaldırılması gibi taleplerle başlattıkları açlık grevleri artık 50’li günlerde. Bundan sonra her an bir tutuklu yaşamını yitirebilir. Başbakan Erdoğan ise “şantaj yapıyorlar, şov yapıyorlar” diye tutuklulara ve onları destekleyenlere saldırıyor. Başbakan belli ki mücadele etmekle şov yapmayı birbirine karıştırıyor. O ne de olsa şov yapmanın yabancısı değil.
Dikkat edilirse tutsakların cezaevlerinin koşullarının düzeltilmesi vb. gibi doğrudan kendilerini ilgilendiren talepleri yok. Bu durum cezaevi koşullarının iyi olduğu anlamına gelmiyor. Tutsaklar doğrudan politik talepler dile getiriyorlar ve bu talepler yıllardır Kürtlerin temel talepleri arasındadır. Gerek Kürt halkı, gerekse de bu ülkede demokrasi isteyen hemen herkes çok iyi bilir ki, devlete karşı mücadele edilmeden demokrasi konusunda bir milim bile yol alınamaz. AKP Hükümeti ise, demokrasi mücadelesinin bastırılması konusunda başta generaller olmak üzere önceki iktidar sahiplerinden çok şey öğrenmiş ve onları yaya bırakacak bir noktaya gelmiş. Çünkü ondan öncekiler her şeyi söylemiştir, ancak mücadele edenlere “Şantaj yapıyorlar” demek akıllarına bile gelmemiştir.
Tutsaklar Erdoğan’a ait bir şeyi istemiyorlar. İstedikleri bir halkın en doğal hakkı. Anadilde eğitim istiyorlar. Mahkemelerde kendilerini bu dilde savunmak istiyorlar. Lider kabul ettikleri Öcalan’ın üzerindeki tecrit uygulamasının kaldırılmasını talep ediyorlar. Ancak Erdoğan’ın politik tutumu para, mal işlerine, kaset sızdırma, elde edilmiş bilgileri sızdırma vb. gibi işlere epeyce yatkın olduğundan olsa gerek bu taleplere karşı hemen “şantaj yapıyorlar” suçlamasını yöneltiyor.
Açlık grevlerinin kritik bir aşamaya gelmiş olması, basında pek çok köşe yazarının bu konuyu ele almasını da beraberinde getirdi. Soruna insani yaklaşanlar, demokrasi açısından bakıp taleplerin bazılarına hak verenler olduğu gibi, açlık grevleri ile böyle talepler ileri sürülemez diyenler de, soruna vicdansızca yaklaşanlar da oldu. Onlara sormak gerekiyor; yıllardır tutuklu kalan ve kendi dillerinde savunma yapamayan insanların ne yapması gerekiyordu? Okula başladıklarında “Türküm doğruyum” diye başlayan andı söylemeye, onlar için yabancı bir dilde eğitim yapmaya zorlanan Kürt çocukları için hangi talebi ileri sürmeleri gerekiyordu? Lider kabul ettikleri, ama aylarca yakınları ile avukatları ile görüştürülmeyen Öcalan için hangi talebi ileri sürmeleri gerekiyordu?
Tutsakların talepleri Kürtlerin ve ülkede demokrasi ve eşitlik isteyen, vicdan sahibi Türklerin de talepleridir. Hükümet bu taleplere cepheden saldırarak Kürt sorununda çözüme yönelik hiçbir ciddi adım atamayacağını, atmaya niyetli de olmadığını bir kez daha açıkça ortaya koymuştur. Bugünlerde Adalet Bakanlığı’nın anadilde savunma yapmayı sağlayacak bir düzenleme yapmakta olduğu ileri sürülüyor. Eğer bu gerçekleşirse, elde edilen kazanım Kürtlerin mücadelesi sonucu olacaktır.
Ancak baskıyla, zorbalıkla Kürtlerin taleplerini inkar etmeye devam edebileceklerini sananlara ‘yanılıyorsunuz’ demek çok hafif kaçacaktır. Sizler diktatörlüğü ve zulmü devam ettirenlere yardımcı oluyorsunuz. Kürtler elbette bu haklarını bir gün mutlaka alacaklardır. Yapılan onca fedakarlığın, çekilen onca acının hiçbir damlası bile boşa gitmeyecektir. Kürtler onurlu bir mücadele yürütüyorlar ve onurları ile yaşayacaklar. Ama onlara zulmü, baskıyı ve inkarı reva görenler tarihin çöplüğündeki yerlerini alacaklardır.