Cephe için yazıyorum

Geçtiğimiz baharın son günlerinde Evrensel’in yönetiminden ve Kocaeli’den arkadaşlar ziyaretime geldiler. Gazete’nin geleceği ile ilgili planlarını anlattılar. Zaman zaman dostlarımla da paylaştığım, Evrensel’in nasıl ‘göründüğü’ ve nasıl olmasının daha iyi olabileceğiyle ilgili düşüncelerimi o gün de anlattım. Ardından, yazarlık daveti aldım. Anladım ki ziyaretin amacı bu davetmiş. İçtenlikle paylaşmalıyım ki şaşırdım. Benim için sürpriz olmuştu. Dostum, İlhami hoca(Şahbaz) hazırlıklıydı. “Buyur hocam elini taşın altına koy” deyiverdi. Arkadaşlar oturumu iyi planlamışlardı. O kadar sözden sonra geri adım atmaya cesaret edemedim. Yine de temkini elden bırakmayıp “hayır demiyorum” dedim.

Planlanan hedeflere 20 Ekim tarihi itibariyle ulaşılmış değil. Bununla birlikte, benim de görebildiğim hummalı bir çaba devam ediyor. Bu çaba nedeniyle beklentilerimi 2013 başına erteledim. Erteledim çünkü bugün için toplumsal yaşantının bütün alanlarının, her zamankinden daha fazla, siyasallaştırılmaya gereksinimi var. Yaşananlar nedeniyle birlikte ne yapmalıyız, nasıl ve ne zaman yapmalıyızı da paylaşmalı, tartışmalıyız. Tabii ki tarihi kendimizden başlatmadan. Solumuza, sağımıza, arkamıza, önümüze ve de aynaya bakmayı, görmek için bakmayı ihmal etmeden.

Kapitalizmin akıl dışılığının kaçınılmaz bir sonucu olan yapısal krizi bu sefer kapitalizmin merkezinde büyük bankaların iflas noktasına gelmesiyle görünür oldu. Emperyalistler, krizlerini aşabilmek için önceden tanık olmadığımız bir biçimde, birlikte aşma gayreti gösterdiler, ortak fon oluşturdular. ABD, AB, İngiltere ve Japonya merkez bankaları 2008-2012 yılları arasında, bankalarına toplamı 16-17 trilyon doları bulan nakit yardımında bulundular. Başaramadılar. Kriz, derinleşerek sürüyor. Hedefe ulaşamayınca aralarındaki derinleşen çelişkiler ve mücadeleler de su yüzüne çıktı. Krizi en az zararla aşma çabası hiyerarşinin alt sıralarındaki ülkelere daha ağır olarak yansıyor. Bununla birlikte, her zaman olduğu gibi; krizin aşılabilmesiyle ilgili her türlü bedeli emekçi sınıflara ödetmek için ortak tutumları devam ediyor; sınıfa saldırıları yoğunlaşarak sürüyor. Bunun karşısında dünya genelinde olduğu gibi ülkemizde de toplumsal muhalefet, siyasi öznelere rağmen yükseliyor.

AKP ve karşı sınıfın saldırılarının pervasızlaştığı, açık faşist saldırıya dönüştüğü bir dönemi yaşıyoruz. Önümüzdeki dönemde, muhalefet adına siyasete müdahale edilebilmesi açısından siyasi öznelerle birlikte taraf olan hepimizin sorumluluğu da artıyor. Öncelikle AKP’nin ve karşı sınıfın gün geçtikçe artan baskısını “ortak hareket için” birleştirici etkiye dönüştürebilme potansiyeline sahip bir siyasal yapılanmaya gereksinimimiz var. Bu yapılanmayı; yalnızca karşı çıkmaya yönelik olarak değil, taleplerimiz ve iktidar olmak için mücadeleyi hedefleyecek biçimde örgütlemeliyiz.

AKP tarafından muhalefet odaklarının tamamına yöneltilmiş olan baskı, tehdit ve şiddet uygulamalarını göz önüne alarak, dünya ve ülkede egemen konjonktürü de değerlendirdiğimizde ANTİFAŞİST mücadelenin örülmesinin (sınıf mücadelesine olan mesafesini de bilerek) nesnel koşullarının var olduğunu-dayattığını düşünüyorum. Antifaşist mücadele, yeniden ve güçlü bir sınıf mücadelesini hedefleyerek, tahkimatı bugünkü hattın biraz daha gerisinde yeniden örüp, güçlendirmenin, CEPHE kurmanın olanağı olarak değerlendirilmeli. Diğer bir ifadeyle, bugün için antifaşist mücadele (antikapitalist hattan mesafesinin açılmamasını da önemseyerek) hedefiyle kuracağımız cephe, nihayetinde iktidar hedefi taşıması zorunluluğu olan stratejimizin araçlarından biri olmalıdır.

Cephe, somut hedef olarak, 2014’deki yerel yönetim ve Cumhurbaşkanlığı seçimlerini iş edinmelidir. Gecikmeden, 2013’e girmeden.