Jandarma biz gelecekten geldik

Bizim pamuk sakallı, nur yüzlü Marx Hoca, içinde yaşadığımız şu yılları ‘İnsanlığın tarih öncesi’ olarak tanımlıyor. Bize de ‘ilkel’ demiş oluyor bu durumda. Neee, bize mi? Evet hepimize. ‘Komünizme kadar ki yıllar beyhude,  insanlığın asıl tarihi ondan sonra başlayacak’ diyor.
Komünistlerin gelecekten gelmiş insanlar olduğu sonucuna varmak da mümkün buradan. Sevgili dostum Murat Şermet böyle düşünüyor. Ona göre komünistler geleceğin bilinç düzeyinden, ilişki biçimlerinden, yaşama kültüründen günümüzün ilkelliğine ışınlanmış öncüler. Tam da bu nedenle sık sık, ‘Bir komünist nasıl sigara içer yaa!’ diye şaşırıp söyleniyor…
Nasıl yaşadığımız, nasıl yaşamak istediğimiz ve o istediğimiz hayat için neler yaptığımız, yeni bir yıla girip insanlığın gerçek tarihine (belki milat demek lazım) bir adım daha yaklaşırken tartışmamız gereken şeyler galiba.
Mesela ben, yaşama şeklimiz ve alışkanlıklarımızla ilgili ciddi sorunlar olduğunu düşünüyorum sık sık. Sevinmelerimiz tutuk, ilişkilerimiz tutkusuz, keyiflerimiz utangaç,  yaşamlarımız başkalarının onayına tâbi gibi geliyor.
Nasıl insanlar olmak istediğimizi biliyor muyuz, ondan da emin değilim bir yandan. Sovyetlerin tanımladığı yeni kadın ve yeni erkek gibi mi? Değilse nasıl? Eğer kafamızda bir resim varsa, ona benzemek için neden bugünden bir şey yapmıyoruz? Falan filan…
Velhasıl zaman geçiyor. Öleceğimiz garanti. Yılbaşı günü ‘Nereden çıktı şimdi ölüm’ demeyin. Ölümü yadsımak, yaşamı yadsımak demek. Bildiğimiz en sağlam gerçek, her saniye ölüme yaklaştığımız değil mi? Dolayısıyla her anımız biricik ve her anı bilerek, anın güzelliğini duyumsayarak yaşamak gerek. Peki böyle mi yaşıyoruz? Benim derdim bu işte…
Neyse, galiba durulup, iyi dileklerle yazıyı bağlama zamanı geldi. Sosyal mesajlı bir dileğim olmayacak. Orada dilenenler, dilemekle olmuyor zaten. Ben herkes için aşk diliyorum. O isteyerek elde edebileceğimiz ya da çalışarak başarabileceğimiz bir şey değil çünkü. Ve aşk elbette, başımıza gelebilecek en güzel şey.
İyi seneler.