Çözülme

İmralı görüşmeleriyle yeni bir süreç başlamasaydı, Çevik Bir ve İ. Hakkı Karadayı’ya yönelik suç duyurusunu yazacaktım. “Koca” 2. Başkan, “koca” Encümen-i Daniş’in başkanı “koca” Karadayı’yı mahkemeye şikayet etmişti. Çok yatmış, herhalde “us”lanmıştı. Uslanmak akıllanmaktı.
Daha Bağdat’ın bombalanması başlamadan Saddam’ı satarak saf değiştiren generallerinden yola çıkıp, “bir de bizimkiler olsaydı” demiştim. Çözülüp satın alınmışlar, Bağdat’ın “ele geçirilmesi” pek kolay olmuştu. Hele bir “sözcü”sü vardı Saddam’ın, yaman atıp tutardı, bir süre sonra Amerika’da ortaya çıkmıştı.
“Bizim” Çevik Bir de öyle. Ne “balans ayarı” bırakmıştı ne “Postmodern darbe”! Şimdi? Tövbe, hiçbir şey yapmamış, ne yaptıysa “emir kulu olduğu için”miş!
Çözülme... Çözen kim peki? AKP mi? Rolü yok desek yalan olur. İş üstlenmedi desek olmaz. Ama asıl, işine geldiği zaman işine geldiği gibi, etrafına bir gün birilerini, başka bir gün diğerlerini alarak yürüyüp giden Amerika’nın kararlaştırıcı pozisyonunu görmezsek olmaz. Bir, kuşkusuz Amerika’nın adamıydı, onların işini görmekteydi. Elbette sebeplenmekteydi, ancak ihale Amerika’nındı. ABD, ordunun başındakileri çözmüş, on yıl sürmeyen “sivil” Bayar-Menderes’le “cicim ayları” sayılmazsa, NATO’lu yıllarda hep askerlerle “iş” tutmuştu. Çözülmüş, Amerikan yolunu tutmuşlardı. Menderes’i ve atadığı Genelkurmay Başkanı Rüştü Erdelhun’u harcayıp uzun süre beraber yürüdüler, ne darbeler yaptırdılar ne zulümler.
Sonra, 28 Şubat’ı birlikte yaptıklarını ortada bırakmaya geldi sıra. “Avrasya” demiş, Rusya, Çin ve İran’dan, uluorta “o taraf”a geçmekten söz açmış, başlarına “iş” almışlardı.
Amerika, bu kez zaten Ortadoğu’da planları çerçevesinde duyduğu “Ilımlı İslam” ihtiyacını da karşılamak üzere AKP’nin ardına geçti, kendilerine pek güvenen pervasız generallerin “foyaları”nı bir bir açığa vurmaya başladı. Düzmece olanların eklenmesiyle ne planlar ne programlar döküldü ortaya. Sonra dayanaksız kalanların çözülmesine geldi sıra. Çetin Doğan gibi bazıları dik durmayı sürdürse de, Bir gibilerinde çözülme başladı. Saddam’ın generalleri kadar dayanıklı çıkmayanları herkes görüyor. Oysa ne afra tafralı, küçük dağları ben yarattım pozlarındaydılar. Afra tafrasından geçilmeyen yeni iktidar sahiplerinin kulağına küpe olmalıdır!
Şimdiden bir çözülme sürecine girdikleri ortadadır. İmralı görüşmelerine başka yoldan gelmemişlerdir. Roboski kırılmasıyla çok sıkışmışlardır. Başta Suriye, bütün bir dış politika AKP’yi “sinek avlar” duruma düşürmüş, herkesle –Suriye’yle, Irak’la, İran’la, hatta Rusya’yla– düşmanlık zora sokmuştur. ODTÜ üzerine binmiştir. Krizse kapıdadır, büyüme durmuş, zamlarla vergi artırımlarında çare aranmaya başlanmıştır.
Otuz yıllık savaş artık taşınamaz hal almıştır. “Terörle mücadele” denip denenmiş, 90’ların zulmüyle aşık atılmaya çalışılmış, olmamıştır. Dışarıda da tek başına kalınınca ABD’nin Kürtleri kazanmak ihtiyacıyla bastırdığı “siyasi çözüm” den kaçılamamıştır. Esad ve İran dışında PKK’nin bölgede kendisine direnen tek güç olduğunu tabii ki gören ve İran ve Irak tarafından açıktan görüşülmeye başlanan Kürtlerin karşı safa eğilim göstermesini düşünmek bile istemeyen Amerikalılar dayatmış, AKP çözülmüş ve iyi düşünülmüş bir “plan” devreye sokulmuştur. Tabii ki “Amerikan oyunu”ndan ibaret değildir “dünya”. Şimdi söz halktadır. Halktan yana sözler söylenecek, güçler sınanacaktır. Yaman pazarlık beklenmelidir. AKP’nin görüntüsü, Bir’inki gibi “küçük dağları ben yarattım” görüntüsüdür. Gerçekse pazarlık sürecinin başladığı yolundadır.