CHP, 'aslına rücu' mu ediyor?

CHP’nin Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, bugünlerde bir Çin’den, bir Portekiz’den, bir İngiltere’den sesleniyor.
Ülke gündeminin son derece sıcak olduğu bugünlerde, CHP’nin ulusalcı kanadının sözcülerinin “açıklamaları” ve “eylemleri” dışında partinin bir etkinliği de görünmüyor.
Kılıçdaroğlu’nun üç ülkeye yaptığı uzun gezilerin arka arkaya gelmesi bir tesadüf olsa bile, Birgül Ayman Güler’in Meclisteki konuşmasının parti içindeki artçı sarsıntıları sürüyor. İki yıldır bir kez bile kürsüye çıkmayan eski Genel Başkan Deniz Baykal’ın, Kılıçdaroğlu’nun olmadığı bir grup toplantısında kürsüye çıkarak, CHP’nin ideolojik doğrultusundan partideki “birlik bütünlüğe” kadar “CHP’nin sahibi” edasıyla bir konuşma yapması herhalde bir tesadüf değildir.
Baykal’ın konuşması cümle cümle ele alınırsa CHP’nin “dışından gelen” baskılara karşı savunulması gibi görünürse de konuşmanın ruhu, CHP’nin Kılıçdaroğlu ile yönelmek istediği yeni CHP çizgisinin eleştirisi, “Baykalcı CHP” ilkelerinin “ezeli ve ebediliği”nin kutsanmasıdır. Ancak burada daha da önemli olan, Kılıçdaroğlu ve ekibinin, son iki yıllık girişimlerini Baykal’ın, “yok sayarak” ezen konuşmasına karşı bile çıkmamalarıdır. İşin ilginci Kılıçdaroğlu bile bu konuşmayı “CHP’nin birlik bütünlüğüne hizmet eden bir konuşma” olarak ilan etmiştir.
Gelişmeler bundan ibaret olsa, “Kılıçdaroğlu ve ekibi de bir taktik izliyor olmalı.” denebilirdi. Ancak “bir taktik izlendiğini” gösteren bir belirti yok.
Öte yandan bir ay kadar önce İmralı’da devletle (hükümetle) Öcalan’ın görüşmelerine destek veren, “Hükümete kredi açıyoruz.” diyen Kılıçdaroğlu, önceki gün CNN’e verdiği röportajda, buradan da geri adım atarak, Baykalcı CHP’nin “Devlet teröristle görüşmez.” çizgisine geri dönen bir adım atıyor.
“...Akil adamlardan oluşan bir komisyon kuralım. Dolayısıyla sorunun çözümüne yönelik çözümler üretelim. Görüşmeleri devletin bir yetkilisi yapmasın. Kiminle görüşülürse görüşülsün akil adamlar yapsın. Devlet meşru zeminlerde görüşme yapar...” diyen Kılıçdaroğlu, İmralı görüşmelerinin arkasındaki desteğini de tartışmalı hale getiriyor.
Evet, daha önce CHP’nin “Akil Adamlar Komisyonu” kurulması önerisi vardı ama, o zaman İmralı görüşmeleri yoktu ve dahası da her yerde çatışmaların sürdüğü bir ortamda yapılmıştı bu öneri. “Buradan bir ilerleme sağlanabilir.” diye bu öneriyi Evrensel de desteklemişti. Ancak bugün gelinen yerde o güne göre çok daha ilerden, devletle Kürt siyasi güçlerinin arkasında yer aldıklarını açıkladıkları Öcalan görüşmektedir. Ve buradan “Akil Admalar Komisyonu”na dönmek, geriye doğru bir adım, hatta topu taca atmaktır. Burada gerçeğe daha uygun olan; hükümetin, “Hükümet meşru zeminlerde görüşür, devlet herkesle görüşür!”  demagojisine karış çıkıp, görüşmelerin doğrudan Öcalan (BDP; PKK...) ve Hükümetin temsilcileri arasında, tarafların eşit koşullarda katıldığı görüşme, “müzakere” olmasıdır.
Kaldı ki, bugün artık devletin hangi zeminlerde görüşüp vuruştuğunu bilmeyenin kalmadığı bir zamanda “devlet kutsamacılığı” olsa olsa Kılıçdaroğlu’nun kendi iddialarından vazgeçip Baykalcı CHP’ye geri dönmek anlamına gelmekten başka bir şeye gösterge olmaz.
Birgül Ayman Güler Hoca’nın konuşması, CHP’nin ulusalcı sözcülerinin atağa kalkması, Baykal’ın CHP’nin grup kürsüsünü bir ezeli ve ebedi CHP lideri edasıyla, “yeni CHP”nin attığı adımları  yok sayan tutumla kullanması, buna Kılıçdaroğlu ve ekibinin boyun eğen bir çizgiden destek vermesi, CHP’nin “Kılıçdaroğlu bu ağırlığı kaldıramaz, CHP aslına rücu eder.” diyenleri haklı çıkaran bir mecraya doğru sürüklendiğinin işaretidir.
Doğrultu böyle görünüyor.
Arkası nasıl gelir bunu da yakında göreceğiz.