Okur mektubu ve eleştiri

Çoğu kez biz köşe yazarları yazdıklarımızı hep en iyi ve en doğru olarak algılarız.Ta ki bir okur bizi uyaran bir not gönderene kadar.
Bu gün bunlardan bir kaçına değineceğim.
Eleştirel okur yorumları, e-mailleri yazarlar için her zaman ön açıcı olmuştur. Elbette yazanların tümü doğrudur diye bir kaide yoktur.
Bazen okur kendi görüşüne ters gelen bir makaleyi, görüşü eleştirir, elbette bu onun hakkıdır ancak yazdıklarında haklılık payı da olmaz.
O zaman da bu yanlışını ona göstermek veya doğruyu paylaşmak da bize düşer.
Gazeteler de bu okur mektuplarını önemsemeli ve yazılanlara uygun düzenlemelere gitmelidir.
Bunlardan biri Mahir arkadaşın “Tilkilerim Ağrıyor ve Çeviriye” yaptığı yorumdur. Mahir arkadaş benim için “Sayın Bereh Kürtçeye ne kadar hakim bilmiyorum ama eğer sayın Bereh’in bahsettiği cümlenin kürtçesi ‘Ehmedjinaxwe bir li bajêrberda û vegeriyagund.’ şeklinde ise bu cümlenin türkçesi ‘Ahmet eşini şehire götürüp boşadı ve köye döndü’ şeklinde değildir. ‘Berdan’ kelimesi hem ‘bırakmak’ hem de boşamak anlamına gelmektedir” diye yazmış. Öncelikle yazıma gösterdiği ilgi ve duyarlılıktan dolayı teşekkür ediyorum. Cevabına gelince; ben otuz üç yıldır Kürtçe diliyle yazıyor ve yaşıyorum. Elbette Türkçeyle de zaman zaman hasbıhal olduğum olmuştur. Ancak Kürtçe yazma serüvenim temel uğraş alanımdır. Bu güne değin Kürtçe diliyle sekiz şiir kitabım ve çok sayıda makalem yayınlandı. Değişik konferanslara katıldım. Hala da bu dille yazın üretimim sürmektedir. “Berdan” kelimesi Kürtçe de boşamak ve salmak anlamına gelmektedir. Örneğin “Şivanî pêz berdana vagund” cümlesi “çoban sürüyü köyün içine saldı”dır. ”bırakmak” sözcüğü ise Kürtçe de “danîn” danî” sözcüğüdür. Yani eğer cümle “Ehmedjinaxwe bir danîbajêr û vegeriyagund” şeklinde olsaydı, o durumda “bırakmak” anlamını verirdi.
Sevgili “Metin Bali” de e-mailîn de “Berken Bereh, tüm yazıların da sözü evirip çevirip mutlaka sonunda Kürtçe ve Kürt Edebiyatına getirmektedir. Bence bu davranış tümüyle ilkel milliyetçi bir düşünüş ve davranışın neticesidir. Elbette Kürtçe ve Kürt edebiyatına yıllarca bu coğrafya da haksızlık yapılmıştır. Ancak durmadan bu yarayı kaşımanın ne sayın Bereh’e ne de başkasına bir faydası yokur. Önemli olan farklılıklarımızı değil, ortak paydalarımızı çoğaltmaktır. Devrimci olmanın asgari kıstası evrensel olmaktır. Saygılarımla”
Sevgili Bali, sizin de haklı olarak değindiğiniz gibi bu coğrafya da yıllardır sürdürülen bir haksız uygulama vardır. İnkar ve yok sayma politikası. Bu politika yüzündendir ki onlarca insanımız canından, yurdundan, malından, mülkünden oldu. Ben eminim her şey yolunda gitse ve kalıcı bir barışın yolu da açılsa, Kürtçe iki kuşağını şimdiden yitirmiştir. Bırakın bu dilin Türkçeyle yarışır olmasını, günlük konuşma dilinde bile atbaşı gitmesine olanak yoktur. Gerçek bu iken hala varlığına tahammül edilmeyen bu dille yazmayı bence eleştirmek yerine onunla yaşayanları kutlamak gerekir sanırım. Bilmem haksız mıyım?
Bir dostum da yıllar sonra Türkçe yazmama bir anlam veremediğini ve bana yakıştırmadığını yazmış. Elbette bu onun kişisel görüşü, saygı duyarım. Ancak ben hiçbir zaman, hiç bir dile ve ulusa küçümseyici bir şekilde bakmadım, onu hor görmedim. Bana ve dilime yapılan yanlışı bütün bir ulusa ve onun diline maletmedim. Bence her dil ve kültür insanı ve onun yüceltilmesini amaç edinmeli, bunun önündeki engelleri kaldırmak için çaba göstermelidir.
En azından bizim gibi bunca yıldır haksız yere horlanmış, gelişmesine engeller konulmuş bir dilin kalemşörleri için… 21 Şubat Dünya Anadil Günü’nüz Kutlu Olsun!