Mülemma

Parmaklarım kalem tuttuğundan beri, hele yazdıklarımı veya karaladıklarımı başkalarıyla paylaşma gereği duyduğumdan bu yana hep kendime sormuşumdur, neden yazı da başka şey değil. Cevabı kolay kolay verilmeyecek bir soru? Bu güne kadar da tam yanıtlamış değilim. Ama yazmadan da edemiyorum. Sanırım bütün yazar-çizer takımının benzer soruları ve yanıtları vardır.
Kim ne derse desin insanların birbirleriyle paylaşmak zorunda hissettikleri duyguları ve problemleri vardır. İşte yazmak eylemi bu sorunlara sanatsal bir yöntemle parmak basma. Hayata müdahale etme eylemi.
İnsanlar bunu da çeşitli yol ve yöntemlerle yaparlar; dergi, gazete, fanzin, şimdilerde de görsel medya.
Her dönemin kendine has edebiyatı ve bu edebiyatı yaymak için kullandığı araç-gereç, yol ve yöntemler vardır. Kuşkusuz dergiler her zaman bu ortamın en gözde araçları olmuşlardır. İlk eserler orada okuyucunun beğenisine sunulmuştur, edebiyat dünyasına onun eşiğinden gidilmiştir.
Fanzin, çağımızın beraberinde getirdiği yayıncılığın bir türüdür ki hiçbir koşulu olmayan ve daha çok aykırı, anarşist tercih ve davranışların kümelendiği ortamlardır. Türkiye’de sistemli ve süreli dergilerin ortamlarına çeşitli nedenlerle (Ürünlerinin sanatsal değerinin olmayışından değil) giremeyen insanların başvurdukları bir yöntem. Kaos Çocuk Parkı Edebiyat-Sanat Kolektifi yayıncılığı bunlardan biri. Koordinatörlüğünü Lokman Kurucu yapıyor. Şimdiye değin iki dergi ve 8 şiir kitabı yayınlayan bu kolektif binlerce kişiye PDF haliyle ulaştıklarını başta İzmir, İstanbul olmak üzere Zonguldak ve Şanlıurfa gibi taşra illerine de merkezi kitapçılar vasıtasıyla ulaşmışlar. Bana da Sevgili Hüseyin Emre, SHIRLEY VERRET’E AĞIT ile Lokman Kurucu’nun Sinek kitaplarını yolladı. Ben ürünleri inceledim, çoğu popüler şairlerimizinkilere denk ürünler.
Kurucu haklı olarak yayıncılığın sadece işin parasal yönüyle ilgilendiğini, basılan kitabın dağıtım, reklam ve diğer tanıtım işleriyle uğraşmadığını, 1000 adedin 100’ünü kendisine 900’ünü yazara verdiğini ve okuru beklediğini söylüyor. Hayır lokman kardeş yayıncı 900’ünü kendisine 100’ünü ürün sahibine veriyor. Sonra da sırtını duvara dayayıp okuru bekliyor.
Ben Fanzinlerin kültürel hayatımıza, sanatsal duyarlılığımıza ve insani duygularımıza azımsanmayacak oranda yararlı oldukları kanısındayım. Onun için kutluyorum Lokman Kurucu’yu. Mülemma, bir edebiyat dergisi. Mardin Artuklu Üniversitesi yayını. Basımı Mardin de yapılmış. Ama İstanbul’da basımı yapılan dergileri aratmıyor; her yönüyle. Mülemma sözlük anlamı olarak “rengarenk” ve “alacalı” demekmiş. Edebi terim olarak ise “Birden çok dille yazılan şiir”. Bu sayının editörlüğünü yapan Sevgili Can H.Türker, derginin çıkış amacını: ”Orta Doğu Coğrafyasında konuşulan  ve genetik olmazsa da kültürel akrabalığı olan Türkçe, Arapça, Kürtçe, Süryanice gibi dilleri ilk defa ortak bir edebiyat dergisinde buluşturmaktadır… Nitekim Mülemma dergisi Mezopotamya halklarının dillerine, folkloruna ve edebiyatlarına odaklanmayı amaçlamaktadır… Bu açıdan çoğulculuk ve nitelikli çalışmalar yayınlamak Mülemma’nın temel ilkesidir. Yukarıda adı geçen dillerde şiir, öykü, deneme, eleştiri, inceleme vb. çalışma yapan herkes dergiye eser göndermeye davetlidir” diye açıklamış.
Dergide Gelibolulu Âlî’nin dokuz dilde yazmış olduğu Mülemma şiiri hem derginin ruhuna hem de dönemin anlayışına uygun düşen bir seçim olmuş. Dergide Irak, Suriye gibi komşu ülkelerin yanında Türkiye’den de çok sayıda yazar ürünleriyle katkı sağlamış. Prof. Kadri Yıldırım’ın “Arap, Fars, Türk ve Kürt şiirinde Mülemma” adlı incelemesi ile Abdurrahman Adak’ın Edebiyata Kurdî ya Klasîk û Çavkaniyên Wê” adlı incelemesi bu sayının en önemli yazıları arasındadır.
Emel İrtem, Serdar Koçak, Osman Erkan, Karaca Murat, Bülent Keçeli, Îrfan Amîda, Azad Rêbiwar, Asya Xelîl, Evîn Şikakî, Ahmet Matar, Joseph Asmar Malki, Berken Bereh’in şiirleri Halil Cibran’ın yazısıyla şimdiden Mülemma edebiyat dünyasında kendisinden epeyce söz edecek bir dergi olacağa benziyor.
Hoş geldin Mülemma,
Eline sağlık Can H.Türker.