İsrail'de emperyal istisnalar

ABD Başkanı Barack Hüseyin Obama’nın dünya sahnesindeki görünümünde hem muhteşem hem korkunç olan bir şeyler var. Muhteşem, çünkü, siyah bir adam olarak gücün zirvesinde duruyor. Korkunç, çünkü, muazzam yetenekleri imparatorluğun hizmetinde.
Anlamlı konuşmalarında selefinin izleri var. Apaçık belli olan nedenlerdeki tatlılığı duyan biri büyülenerek, ondan önce gelenlerin ne kadar beceriksiz olduğunu anlayacaktır. Ve yine de, kelimelerin arkasında ve okunmayan satır aralarında, aynı emperyal mantık ve küstahlık var.
Bush’un da dediği gibi: “Ne söylersek gidiyor”. ABD’nin bir diğer ülkeyi bizim veya müttefiklerimizin dokunulmazlıkla işlediği bir suçla nasıl işgal edebildiğini okumak ve anlamak gerçekten hayret verici.  
İran’ın nükleer silahı olmayabilir; fakat İsrail, yüzlercesine sahip olabilir, hatta, Şah zamanında İranlı bilim insanları nükleer testler de yürütmüşlerdi. Fakat, bugünün İran’ı Şah’ın İran’ı değil. Ve güç, Şah’a hiç benzemeyen İranlı dini liderin elinde. Amerika’nın paralı kuklası olmayan birinde.
Suriye’deki isyancıların kimyasal silah kullandığına dair tartışmalı bir rapor oluşturulması gündeme alındı. Fakat, İsrail, Gazze’yi fosfor bombaları ve müthiş derecede zehirli silahlarla vurabiliyor. ABD ise İsrail pamuk şekeri atmış gibi davranıyor.
Dahası, turuncu etmeni hatırlayın. ABD, Vietnam’ı büyük ormanlarını yok edip tamiri imkansız insan kaybı ve ekolojik hasara yol açmıştı. Bu zararlar, bugün hâlâ Vietnamlı insanları etkisi altına alıyor. Çocuklarına bu zehri miras bırakan binlerce Vietnamlıdan bahsetmiyorum bile.  
İşte bu yüzden, Irak Savaşının 10. yıldönümünde savaştan bahsetmek delilikten başka bir şey değildir.