Yeniden merhaba

Bir göz rahatsızlığı, uzun bir süre Evrensel okuru ile buluşmaktan alıkoydu. Özlemişim yazmayı, Düşündüklerimi, sevinç ve tasalarımı, örtüştüğüm kimi yazar ve şairleri okurla paylaşmayı da elbet. Bana yıllar önce kucak açan Evrensel gazetesini tüm yazı ailesi ve çalışan emekçileri ile hep bir aile olarak görmüştüm. Yeniden bu aile ocağına dönmek çok güzel bir duygu.
Okumaya, yazmaya zorunlu ara verdiğim dönemde nicedir dinleme fırsatı bulamadığım klasik batı müziği CD’lerim imdadıma yetişti. Evrensel müziğin dehalarını özlediğimi ancak fark edebildiğim melodileri dinleyerek geçirdim günlerimin büyük bölümünü. Okumanın, yazmanın kısıtlandığı zaman diliminde melodilerin verdiği o tatlı esriklikten sıyrıldığım anlarda da ülke sorunları üzerine bolca kafa yordum. Barış sözcüğünün toplumun geniş kesiminde savaş histerisinin önüne geçtiğini görmek sevindiriciydi. Bir yandan da toplumsal barış için siyasetçilerin ne kadar içtenlikli kaygısını da taşımaktan alamıyorum kendimi. İçinde yaşadığım ruh hali, daha çok cezaevlerindeki tutuklu ve hükümlü meslektaşları anımsamama, onlarla empati kurmama yol açıyordu. Salt düşüncelerinden, düşüncelerini özgürce ifade ettikleri, yazıya döktükleri için parmaklıkların arkasını boylayan, gazetecileri, bilim insanlarını, akademisyenleri, temel hak ve özgürlükleri üzerine kafa yoran, üniversite eğitimini ve geleceklerini irdeledikleri, sorguladıkları için yaşamlarının baharında kendilerini cezaevinde bulan öğrencileri düşünüyor, demokrasi sınavında sürekli kan kaybeden ülkem adına da üzülüyordum. Giderek anamal sistemin etkin bir parçası haline gelen medya dünyası ise gazetecilik ilkelerini gözeten, insan odaklı habercilik yapan nitelikli yazar ve muhabirlerini yapısından uzaklaştırmakla meşgul. Kısaca medya eleştiriye tahammülsüz iktidarın ve büyük sermayenin payandası olmayı sürdürüyor.
6 Nisan öldürülen gazeteciler günüydü. Sahi anma töreni haberini, TGC’nin açıklamasını kaç gazete ve televizyon kullanabildi dersiniz? Editoryal bağımsızlık mı? Hadi canım siz de…
Her zaman olduğu gibi ülke gündemi çok dolu Yazacak, konuşacak, tartışacağız önümüzdeki günlerde. Barış sürecini de titizlikle izleyeceğiz. Kimlerin ne kadar barıştan yana olduğunu göreceğiz. Şimdilik yazıyı alışageldiğimiz üzere bir şiirle sonlayalım. Edip Cansever’den bir şiirle:         

Yılan

Her şey biraz öyledir: açtık ve solduk
Yapraklarımız yontulmamış topaz renginde
Çocukla gülün gülle geçmişin
Karışık tenimizde sesi
Koyu kırmızı sesi
Her şey biraz öyledir: açtık ve solduk

Belki sonra unuttuk, mevsimler değiştirmedi yılanı
Yılan değişse bile
Durdu bir helezon gibi gömleği
Sırtı yontulmamış topaz renginde

Dalgınız şimdi
İçinde yağmurlar yağmurlar…