Tecavüz kültürü

Zannediyorum ki birileri, “Bir adamın evi onun zindanıdır” diyecektir. Hımm ama buna katılamayacağım. Cleveland, açıkça söylemek gerekirse, bizden çok da uzak değil. Ocakta sessiz bir skandal  kaynıyor ve bu durum, Cleveland’ı neredeyse normal gösteriyor. Orduda meslektaşları tarafından tecavüz edilen  kadınlarla ilgili rapor edilmeyen onlarca, binlerce vakadan bahsediyorum.
Muhtemelen, ensest içeren birkaç vaka da vardır. Fakat burada, genç kadınlar, üniformalı sözde erkek kardeşleri tarafından katı askeri bir imayla ihanete uğruyor. Daha sonra, saldırıları rapor etmeyen subayları tarafından yüz üstü bırakılıyorlar. Bir tecavüz kültüründe yaşıyoruz. Kim bu ülkenin Afrikalı ve Kızılderili kadınlara tecavüz eden beyaz adamların özgürlüğünden yükseldiğini inkar edebilir? Gerçekten de, yüzyıllar boyu, bu bir suç bile değildi. Bu durumun Amerikan erkeğinin kültüründe çok derin bir yeri olması bizi neden şaşırtsın ki?
Donald Matthews, siyah siyaset bilimci ve “Atalarımızı Onurlandırmak” kitabının yazarı, tecavüz ve kapitalizmin ikiz güçlerini yansıtmak için tecavüzkolik terimini dilimize kazandırdı. Dokunduğu her şeyi fethetmeye ve tüketmeye dayanan Amerikan güdüsünü ifade etmek için de kullandı bu terimi. Kadınlar, topraklar, doğa, beyaz olmayanlar.. Bu liste uzayabilir. Clevaland’dan Irak’a mesafe çok da uzak değil ne dersiniz?
Cleveland Ohio’da ortaya çıkan olaylar çok şok edici ve çok beklenmedikti. Bizleri durmaya ve sorgulamaya ittiler. Komşularımı ne kadar iyi tanıyorum? Herhangi birini ne kadar iyi tanıyorum? Tanımıyoruz tabii ki. Birilerinin gelip gittiğini görüyoruz fakat Amerikalılar arabuluculuğu ve yabancılarla tanışıp sohbet etmeyi sevmezler. Ve ülkenin ilk zamanlarında insanlar, “Evi, bir adamın kalesidir” derdi. Bu prensip on yıllarca sürdü.

RICHIE HAVENS

Taş parçacıkları ve kumun eşit dağıldığı bir yüzey gibi ilginç bir sesle, Richie Havens, orijinal bir kişilikti. Piyasada ve DJ’ler arasında halk şarkıcısı olarak bilinmesine rağmen, onu dinleyen herkes, sihirli sesi ve gitardaki ustalığına hayran kalırdı. Ama şimdilerde o, kesinlikle çok, çok daha fazlası.
Birçok hayranı için, 1969’daki New York Woodstock Müzik Festivali’ndeki performansı ile ünlüydü. Duygulu ve kulak dolduran bir sunumdu. Fakat birçok farklı müzisyen gibi, onun da en iyi işleri, en çok satanlar, ya da radyoda yayınlananlar değildi.
Ku Klux Klan’ın dokunaklı ızdırabını söyleyen bir sesti onunki. Gırtlaktan gelen sesiyle: “Klanla hareket eden, bir şeytandır, insan değildir” diye haykırıyordu. Halk şarkıcılarını düşünün -veya bu bağlamda herhangi bir şarkıcıyı- Amerika’nın ev yapımı teröristleriyle ilgili başkaldıranları. (Steel Pause gibi Siyah İngiliz Grubu gibi- başka aklıma gelmiyor) Richie Havens, tutkuyla, zekayla ve tuhaf, ham bir güzellikle isyan etti.