Başbakan ve 100 patron

Washington’a 100; Kahire’ye 280, Moskova’ya 200, Pekin’e 300... ABD Başkanı Obama’ya  “Yanımda 100’e yakın iş adamlarımızla geldik. İş adamlarımız temaslarına devam edecek” diyen Erdoğan’ın “kervan” listesi bu... “Ee, ne var bunda?​” diyebilir birileri... Peki, “Ben 70 milyonun Başbakanıyım” demiyor mu Erdoğan? “Hükümet”in başında T.C. ibaresi yok mu? Yoksa bu hükümet...
Şüphemiz yok; elbette sermaye hükümeti. Mesele; bunu unutmamakta... O yüzden; ABD gezisinin “başarı” ölçütleri nezdimizde çok farklı. Her istediğini elde etse Erdoğan, gülerek değil, kahkahalar atarak çıksalar Rose Garden’a; ne fark eder? Biz biliyoruz; o kahkahalar bize bomba olur yağar.
Masanın bir yanında Erdoğan ve adamları; diğer yanında Obama ve adamları... Çok mutlular, ağızlar kulaklarda... 100 patron ne yapıyor o ara? 100 işçinin; Başbakanın yanına yamacına yanaşabildiğini gördünüz mü hiç?
Türk Hava Yolları patronunun uzlaşmaz tutumu nedeniyle greve çıkan Hava-İş üyesi işçiler mesela? 100 temsilci seçip Erdoğan’la gezmelere gidebilirler mi? Diyarbakır’ın tuğla işçileri, Hakkari’nin fırın işçileri, geçen bir iki hafta içinde örgütlenip, greve çıkıp, haklarını kazanırken, bırakın Başbakanı, tek bir devlet, hükümet temsilcisini, ve hatta tek bir AKP’li temsilciyi yanlarında görebildiler mi?
“Ekmek davası”, daha mı önemsiz “kâr davası”ndan? Emek, daha az mı önemli sermayeden? Öyleyse, 70 milyonun değil, bir avuç sermayedarın hükümeti olmaz mı AKP Hükümeti?
Bırakın desteği, tarafsızlığı; bütün kurumlarıyla Türk Hava Yolları’nda greve çıkan işçilerin karşısında yer alıyor AKP Hükümeti... Ve dahi medyası... Hakim medya dediğin zaten o heyetlerdeki patronların malı, mülkü değil mi? Türkiye’nin ilk haber kanalının aklı fikri patronunun ucuza kapattığı Galataport ihalesindeyken; birkaç yüz metre ötede gazlanan üniversitelileri görebilir mi?
İşaretler çoğaldı; emareler belirginleşti... AKP Hükümeti, işçiden öğrenciye tüm toplumsal kesimleri baskı, şiddet ve gaz ile boğmaya çalışıyor. Yasa, hak, hukuk hepsi rafta.
Anayasal haklar çiğneniyor; açıkça... Herkesin gözü önünde...
İşçi, her şeyiyle yasal bir sürecin sonunda “grev hakkı”nı kullandığında bile; engelleniyor, AKP Hükümetinin bir bakanı tarafından açıkça suçlanabiliyor. Halimiz ahvalimiz bu...
Savaş sınırı aşmış, gelmiş kapımızın önüne... Acı da, ölüm de...
Gayrısı Washington magazini; boş laf... Özeti, Emine Erdoğan’a hediye edilen “Diktatörlüğün Yükselişi” kitabının sayfalarında!
Bir de “önemsiz” ayrıntı... Amerikan televizyonları Erdoğan’ın konuşmalarını da, Türkiyeli gazetecilerin sorularını da yayınlamamış... Kim bilir, belki Türkçe çevirmeni yoktur gariplerin. 21 Martta Abdullah Öcalan’ın Kürtçe mesajı okunurken, nasıl kaldıysa Türk medyası; aynen öyle.... “Kendine yapılmasını istemediğini, başkasına yapma” diyordu ya Türk atasözü...  Aynen öyle... Yapma işte!
Emperyaliste güvenip, komşunun kuyusunu kazma! En sadık hizmetkarı bile olsan; emperyalizm gün gelir başka hesap yapar. Yapmaktadır da... Bugün “Aaa, bir Türk muhabir” deyip boş veren CNN sunucusunun yerinde Amerikan Başkanı da olur. Emperyalistin de; işbirlikçisi sermaye hükümetlerinin de hesabı; işte o yanlarında taşıdıkları “iş adamları”dır. Kârdır, ranttır, sermayedir...
Bir de, işçisi, emekçisi, halkları var bu denklemin... Onların tek hesabı var; barış ve kardeşlik... Ve elbette dayanışma... Grevdeki hiçbir işçi; direnen hiçbir halk dayanışmadan mahrum kalmasın; barış ve kardeşlik yolunda asla yalnız yürümesin...