Maskeler çabuk düştü

Futbolda tüm kupalar sahiplerini buldu ve bir sezon daha geride kaldı. Yine güzellikleri az, çirkinlikleri bol bir sezon geçirdik. Gerilim, küfür, kavga, taciz, şiddet, cinsiyetçilik artık neredeyse futbolun doğal bir parçasıymış gibi “olur böyle şeyler” yaklaşımıyla geçiştirilirken, iş ırkçılığa ve cinayete kadar vardı.
Şimdi, futbolun kokuşmuş ortamından fena halde gına geldiğini söyleyen herkes çözüm arayışı peşinde ve kendince çözüm formülleri üretiyor. Öte yandan, yönetici, medya, futbolcu, taraftar bazında gerilim ve kışkırtma yaratma faaliyeti, -diğer bir deyişle ikiyüzlülük- ise tam gaz sürüyor.
Maçlar bitse de gerilim yaratma malzemesi bulunur elbette. Bu dönemdeki en uygun malzeme ise transferler. Hele ki bir oyuncunun birden fazla taliplisi varsa...
Medyanın gerilim yaratmaya programlanmış zehirli dili, aynı oyuncuya birden fazla kulübün talip olmasını elbette “Fena kapıştılar” başlığıyla duyuracaktır. Bir nevi mücadele (maç, savaş) gibi yansıttıkları transfer haberlerinde, “çekişme”, “çalım”, “atlatma”, “taktik”, “gol”, “bomba” gibi ifadeleri kullanmaktan geri durmuyorlar. Bu tür söylemlerin gerilimi besleyip tırmandırdığını bilmiyor olabilirler mi?..
Önce Galatasaray ile anlaştığı açıklanan ancak daha sonra Fenerbahçe’ye imza atan Alper Potuk üzerinden sosyal medyada koparılan gürültünün geldiği boyut ise ürkütücü. Bu transferle birlikte pespayece birbirine laf sokma yarışına yeni bir halka daha eklendi. Görüyoruz ki, bir transfer bile bütün o, “Futbolu pisliklerden arındırıp yeni bir sayfa açalım” düşüncesini yerle bir etmeye yetiyor.
Daha bir hafta önce, “Hiçbir şampiyonluk, hiçbir kupa insan hayatından daha değerli değildir” diye atıp tutanlar, bir transferle özlerine dönüverdiler!..
Bu arada, şiddet olaylarının sorumluluğunu hâlâ “tribünlerdeki kendini bilmez sınırlı sayıdaki kişiye” yıkmaya çalışanlar var. Onlara göre ezici çoğunluk şiddete karşı. Tribünlerdeki o 20-30 holiganı ayıklasalar her şey düzelecek!.. Gerçeklerden kopuk böylesi yüzeysel bir bakış açısıyla ne amaçlanıyor ki?.. Özellikle derbilerden sonra gerilimin tüm memlekete yayıldığından ve yurdun dört bir yanındaki pek çok yerleşim yerinde taraftar gruplarının meydan kavgasına giriştiğinden haberleri yok mu bunların?..
Binlerce kişinin hep bir ağızdan ettiği cinsiyetçi küfürleri ise ya duymazdan gelmemiz ya da sorun etmememiz bekleniyor herhalde.
Sorun; yapısal ve derin. Böylesi bir sorunun çözümü için spora yeni bir zihniyet, yeni bir kültürel içerik kazandırmak gerekiyor. Tabii mevcut düzende, spora böylesi köklü bir müdahalede bulunmaya izin verilmez. Çünkü sportif ilke ve hedefler ile sporun yönetimini elinde bulunduran düzen sahiplerinin çıkarları asla örtüşmez... Ama bu, hiçbir şey yapılamayacağı anlamına da gelmez. Bu bağlamda mevcut spor düzeninin çirkinliklerini teşhir etmenin yanında alternatif spor anlayışlarını ortaya koyup tartışmak da büyük önem taşıyor...
Bir de ırkçılık meselesi var. Kimileri, “Bizim geleneğimizde, genetiğimizde ırkçılık yoktur” lafını dilinden düşürmüyor. Böyle konuşarak, genlerindeki, geleneklerindeki inkârcılığı sergilediklerinin farkında değiller. Tarihi, azınlıklara uygulanan zulüm örnekleriyle dolu bir ülkede bu tip konuşmalar komik kaçmıyor mu?.. Hem genlerimizde, geleneğimizde ırkçılık nasıl yokmuş ki?.. İnsanın kişiliğinin şekillenmesinde önemli rol oynayan eğitim ve askerlik sürecinde çocukların, gençlerin beynine sürekli olarak Türklüğün değeri, üstünlüğü, ayrıcalığı, farklılığı kazınmıyor mu?.. Sünni Müslüman, heteroseksüel Türk erkeği kapsamı dışında kalanlar türlü sebep ve gerekçelerle dışlanıp aşağılanarak ötekileştirilmiyor mu?.. Beyinlere (genlere, geleneklere) bir yerleşmeye görsün, ırkçılık her an, her yerde ve her şekilde ortaya çıkabiliyor...
Stadyumlar, ekilen ırkçı tohumların boy verebileceği en uygun ortamlardan birisini oluşturuyor. Çünkü tribünler, kazanmak adına insanlık ve sportmenlik dışı yöntemler de dahil olmak üzere her şeyi göze alabilen fanatik lümpenlerle dolu...