Anlamak gideni

Saatler gece üçe gelirken, ‘alın terini ekmeğine katık eden işçi kardeş’ten söz ediyorsa Başbakan; işler epey karışık demektir. Hele de ‘faiz lobisi’ düşman, işçiler ‘kardeş’ oluverdiyse birden...
Evet, bu bir balkon konuşması sayılabilir. Ama alışılageldik “Herkesin Başbakan”ı konuşması bekleyenler hayal kırıklığına uğradılar. Erdoğan, ‘eski günler’e, Mehmet Akif’e, ‘faiz düşmanlığı’na, ‘Milli Görüş nobranlığı’na dönüverdi. Sürecin rengini gördük, dün gece... Bir ‘ecdad’a sarıldı, bir ‘yoksullar’a... ‘Sürgünden dönen muhalefet lideri’ ya da ‘halk ayaklanmasıyla iktidarı sallanan yaşlı diktatör’ havası çalmayı sürdürdüğü sürece, bütün çıkışlar kapalı. ‘Yol ver Taksim’i ezelim’ diye höyküren kalabalıklar, çevik kuvvet eşliğinde bile ezemez direniş ruhunu...
Bilmiyor mu bunu Başbakan? Bal gibi biliyor; ama köşeye sıkışmış işte. Belli ki dün onu iktidara taşıyanlar bugün desteklemez olmuş. Belli ki, ‘sarsılmaz’ sanılan AKP iktidarı, gevşemiş, sallanmış, çatırdamış... Borsa spekülatörleri, faiz lobisi ve ‘Gezi Parkı ahalisi’ni aynı cepheye koyma gayreti de; ‘vandalizm’ suçlamasıyla ‘şehit polis’ edebiyatına sarılması da bu yüzden. Art arda İslam kentlerini sayarak çıkınında ne varsa yardıma çağırıyor Erdoğan...
Yetmiyor, yetemiyor ki; asparagas ‘bayrak yakma’ haberlerine sığınıyor. Gençleri kovalarken kendisi düşüp ölmüş bir polis komiserine özel önem vererek, bir şeyleri ‘kaşıyor’, kanırtıyor.
Koltuğu tehlikede gördüğünden olacak, sandıkta aldığı oya ‘saygı’ istiyor Başbakan. Her fırsatta okuduğu Mehmet Akif şiiri, ‘Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem’ diyor oysa... ‘Hele hak namına haksızlığa ölsem tapamam’ diyor.
Erdoğan’ın kimleri yardıma çağırdığı da, şiirin anlattığı da ortada. ‘Büyük Türkiye ve bunu istemeyen dış güçler edebiyatı’ ile daha ne kadar ayakta kalacak bu iktidar? ‘Türkiye seninle, dimdik eğilme’ sloganı boşa mı atılıyor sabahın köründe.
Başbakan, ‘onlar’ ve ‘bizler’ ayrımıyla toplumu böldükçe; iktidarının ömrünü kısaltıyor.
Peki neden? Başka çaresi yok da ondan; başka çıkışı yok. Bulamıyor. Bütün kentlerde şiddet uygulayan polisin yanında gezinen ‘eli sopalılar’ bunun göstergesi.
Evet; mağduru oynarken ‘ileri demokrasi’den dem vuran AKP’nin ve Erdoğan’ın kumaşının kalitesini göreceğimiz günlerden de geçiyoruz. Kendi ikballeri gelecekleri uğruna; neleri feda edecekler?
Bir akrep gibi kendilerini mi sokacaklar, yoksa çoktan ötekileştirip düşman saydıkları yüzde 50’yi mi ateşe atmaya kalkacaklar?
Ortalığı kaplayan kof propaganda bize hiçbir şey anlatmıyor. ‘Taksim’e kışla görünümlü rezidans yapamazsın’ diyen halkın karşısına, ‘Vur de vuralım’ türü nobranlıkları çıkarmak değil siyaset... Meseleyi ‘Büyük Türkiye davası’ ya da ‘bizi çekemeyenler’ edebiyatıyla örtmek hiç değil. “Polis insanlara şiddet uyguluyor” denildiğinde ‘sandıktan çıkan sonucu’ ya da 28 Şubatı hatırlatan AKP propagandacılarının; ‘camide bira, camide grup seks’ martavallarına inandırılmış hazır kıtaların ya da ülkeyi acıya boğan polis şiddetinin bu hareketi ezme şansı yok. Hem de hiç yok.
Doğru okunursa; doğru anlaşılırsa şiir güzeldir.
Nâzım Hikmet’in “Annelerin ninnilerinden / spikerin okuduğu habere kadar / yürekte, kitapta, sokakta / yenebilmek yalanı / anlamak sevgilim / o ne müthiş bahtiyarlık / anlamak gideni ve gelmekte olanı...” dizeleri gibi mesela.
Gezi Parkı direnişi yalanı yendi; şimdi mesele anlamakta, anlatmakta... Başbakan Erdoğan, ne yapılmaması gerektiğini anlatıyor zaten. ‘Bu ülkede yaşanmaz’dan ‘benim güzel ülkem’e terfi eden kitleler, aklı ve vicdanıyla yapılması gerekeni görecektir mutlaka...
Ve bilmek, anlamak mutluluktur...