Konforlu olan kazanır

Serinin 2. maçının bitimine 3 dakika 11 saniye kala işler hiç de Miami Heat’in istediği gibi gitmiyordu.  O LeBron James odaklı 2007 Finalleri-Cleveland Cavaliers benzetmeleri hakikaten gerçek gibiydi.
O ana kadar 30 dakika sahada kalan James, 12’de 2 isabetle 6 sayı atabilmiş, onun da ötesinde tıpkı 2007’de olduğu gibi San Antonio Spurs savunması tarafından tamamen durdurulmuştu.
Boyalı alana giremedi, girebildiği pozisyonlarda ise artık özgüveni o kadar kırılmıştı ki Danny Green tarafından dahi bloklandı.
Eric Spoelstra olağan rotasyonu gereği Dwyane Wade ve Chris Bosh’u kenara aldığında James’in yanında Ray Allen, Mike Miller, Chris Andersen ve Mario Chalmers vardı.
Chalmers’ın 3 sayılık basket+faul oyunundan sonra Heat, Spurs üzerinde müthiş bir baskı kurarak rakibin sezona damga vuran akıcı hücumuna ket vurdu.
Spurs topu dolaştıramadı, top kayıplarına sürüklendi, Tony Parker airball attı!
Karşı potada ise James nihayet bir turnike isabeti bulduktan sonra açıldı ve fırtına dindiğinde skor, 35-7’lik bir seriyle 96-69’a gelmişti.
James bu süreçte 5’te 5’le 11 sayı üretti, asistler yaptı, ribauntlar topladı, savunmada Tiago Splitter’a yaptığı muazzam blokla 6-7 dakika içerisinde hem bu serinin lideri oldu hem de kendisini toparladı.
1-1’lik eşitlikle San Antonio’ya taşınan final serisini ister istemez ben de LeBron James odaklı yorumladım. Zira 3 kez üst üste deplasmanda oynayacak olan Heat, 2.maçın ilk 30 dakikasındaki gibi bir James’le şampiyonluğa ulaşamaz(Bununla birlikte Spurs de Duncan-Parker ve Ginobili’nin toplam 27 sayı attığı hiçbir maçı kazanamaz).
James, sezon boyu yeni geliştirdiği alçak-post oyunu ve genel olarak yükselen dış şut yüzdesiyle, yüzde 56 saha içi şut isabeti gibi inanılmaz bir rakama imza atmıştı.
Playofflarda belli bir düşüş olması doğal ancak 2 iyi savunma takımı olan Bulls ve Pacers’a karşı James boyalı alanda istediği gibi cirit atamayınca hem yüzdesi düştü hem de “konfor bölgesi”nden uzaklaştı.
Spurs, LeBron’u kendi konfor bölgesinden uzaklaştırma işini tarihte en iyi yapmış takım. 2007’deki sırları da buydu. Elbette LeBron, o günkü LeBron’dan fersah fersah ileride. Ancak bir şey net ki, James, üst üste 2. şampiyonluğuna ulaşmak istiyorsa Teksas’ta hem Wade ve Bosh’un hücuma dengeli bir şekilde katılabilmesini sağlamalı, hem de başta alçak-post oyunu olmak üzere pota altından istikrarlı bir şekilde sayı üretebilmeli.
Gregg Popovich’in öğrencileri Heat’ten çok daha dengeli bir hücum takımı. Tony Parker gibi bir oyun kurucuları, Tim Duncan gibi bir uzunları var. Popovich, Spoelstra’ya karşı çok ağır basıyor. LeBron James ve Dwyane Wade’in karşısına dikebilecekleri Kawhi Leonard ve Danny Green gibi atletik 2 ve 3 numaraları var. Kendi sahalarında bu sezon toplam 41 galibiyet 7 mağlubiyet aldılar.
Heat gibi bir takımı 3 maç üst üste devirmeleri çok zor görünüyor ancak ne olursa olsun ipler onların elinde. Duncan da Popovich de 5. şampiyonluklarını fazlasıyla hak ediyor.
Ne Spurs’ün ne de Miami’nin 3 maç üst üste kazanacağını sanmıyorum. Bu seri yeniden Miami’ye döner ancak –en azından 7. maça kadar- bu saatten sonra kazananı ev sahibi avantajı değil Miami’de James’in, San Antonio’da ise Duncan ve Parker’ın liderliği belirleyecek.
2 şampiyon takımdan bahsediyoruz dolayısıyla saha dışındakilere öyle fazla büyük konuşmak düşmez. Spurs sıkıştığı anlarda kendisine ‘konfor bölgeleri’ yaratma konusunda daha tecrübeli ve komple bir takım. Heat ve James ise geçen yıl verdikleri önemli teste rağmen kendilerini bir kez de Popovich-Duncan ve Spurs önünde kanıtlamak zorunda.