Marjinal aranıyor

Bir kısmının marjinaller, ötekilerinin gözlerinden öpülecek gençler olarak ayrıldığı bir Gezi Parkı’nı rüyalarında görmüşler ki, sabah sabah girdiler. Flamalar var diyorlar, doğrudur. Taş atıldı diyorlar, oluyor. Molotof kokteyli atılmış, televizyonda gördük. Flamalar hep vardı, en masum çevreci eylem dedikleri anda da park, herkesin görüşünü ifade edebildiği bir alandı çünkü. Taş atmak derseniz, polis tarafından gazla zehirlenip, bitmeyen alçakça bir saldırıya uğrayıp da polise taş atmayan herkese madalya verilmesi gerekir, soğukkanlılığı ve sabrından dolayı. Molotofu iki haftadır Taksim’e gelip giden milyonlarca kişi nasıl görmedi, bilenler açıklasın. Marjinalliğin delilleri bunlar.  
Çocuklar kayboluyor, bulanlar parkın komitesine teslim ediyor, ya da kaybedenler haber veriyor. Direnişçiler sahneden anonsla duyuruyor. Polise götüren yok. İnsanlar yaralanıyor, bırakın parkı, meydanın öte köşesinde bile olsa, parktaki revire götürülüyor, hastane yakın ama önü karışık. Polis reviri bombalıyor. Marjinal kim, bulursanız kürsünün önüne getirin.
Vali “Parkta ıhlamur kokusu, kuş cıvıltısı varmış, aranızda olmak istiyorum” gibi laflar etse de, merak eden, yolu İstanbul’dan geçen herkes Gezi’ye gelirken, bir o yok. Başbakanı Gezi’yi en bilmeyen kimse, ona randevu veriyor. Ama marjinal olan sensin. Bütün dünya medyası halkına savaş açan bir diktatörden haber veriyor, Türkiye medyası kutuplara kaçıyor. Ama marjinal olan sensin.
Bu nasıl marjinallikse, iki haftayı geçti, ne polisi gaz, ne medyası yalan, ne hükümeti tehtid yağdırmaya doyabildi.
Vali haklı. Taksim’de insanların can güvenliğini tehdit eden, varlığından herkesin rahatsız olduğu gruplar vardı diyor. Doğru. Bir eksiği var: halk ona polis diyor. Halkına milyonlarca gaz bombasını yağdırarak böyle müthiş bir eser yarattılar. “Ne yani, Taksim’i işgal mi etsinler?​” demek ne güzel, oysa herkes biliyor, amaç Gezi Parkı’ndaki ağaçları korumak, Taksim’de de eylem yapabilmekti. Saldırganlığı açığa çıkınca Gezi’yle birlikte Taksim’den çekilen, on gün de gelmeyen onlar oldu. Direnişçilerin aklında yoktu ama meydan onlardayken de her zamankinden daha güzel, daha temiz, daha şenlikli, daha güvenli oldu evelallah. Hayır, hükümet de akıllarında yoktu ama kendini marjinalleştirmekte bu kadar ısrarlıysa, halkta çare tükenmez.
Salı sabahki saldırıyı duyanlar Şişli tarafından hızla Gezi Parkı’na doğru gidiyor. Aralarında 70’ini geçmiş bir teyze de var, hızlı adımlarla Taksim’e varmaya çalışan herkesin dikkatini çeken. Bir taksi şoförü “Teyze sen nereye” deyince, teyze adımlarını bozmadan dönüyor “Direnişe gidiyorum”, yetmeyince “Ölmeye gidiyorum!”, tüm marjinalliğiyle.
Mağdur konuşmalar yapmakta haklılar tabii. Kimsenin itiraz edemeyeceği bir talep için bir araya gelen silahsız savunmasız kalabalığı, sınırsız kimsayal silahlar ve alabildiğine ahlaksız bir saldırıyla günlerdir dağıtamamak, elbette çok zordur. Zordur da, bunu insanların gördüğünü fark etmemeleri, planın kusurlu yanı. O fotoğraftakinin kıçında görünen, nasıl da rahatlatmış olmalı hepsini. “Bayrak yaktılar, başörtülülere saldırdılar, camide içtiler” yalanları söyleyip insanları inandıramadığınızı düşünsenize, allah muhafaza. Adeta marjinalmiş gibi.
Rahatsız olunsun, olunmasın, onca örgütün haftalardır yan yana bir sıkıntı yaşamadan durmaları, birbirinden farklı görüşlerine rağmen anlayış ve saygı sahibi olmalarındandı. Polisin saldırısından el ele kaçan BDP’li ile Mustafa Kemal bayraklı, herkese bir şey anlattı. Marjinallik gibi bir şey.
Türkiye’de olup bitenin haberi dünyada en az Türkiye medyasında var.  
Bir de memlekette, kendi gibi düşünmeyen herkese tankla tüfekle saldıran bir tane parti var. Kendisine bağlılık yemini etmeyen herkesi kimyasal silahla zehirleyen bir zalim var. İyi ki marjinal değiller.