Guantanamo: Açlık ve korku

Guantanamo kelimesi dünya için bir parolaya dönüştü. Burası, devlet terörünün, emperyal korkunun ve Amerikan ikiyüzlülüğünün tapınağı haline geldi. 2002’den bu yana, bu üs, Küba topraklarında bir Amerikan deniz kuvvetleri merkezi olarak varlığını sürdürüyor.
Küba hükümetinin isteği dışında bir sorgulama odası gibi kullanılıyor. Bush/Cheney döneminde açılan ve Obama yönetimi süresince gelişmeye devam eden bu sistem, yüzlerce erkek ve çocuğun sürekli alıkonulduğu bir yaşa dışı hapishaneye dönüştü. Uluslararası protestolar, hükümeti 500’ün üzerinde mahkumu serbest bırakmaya zorladı.
Bugün, 166 adam, açlık grevinde kendilerinden geçmiş durumdalar. Bu insanlar, Guantanamo’da suçlama bile olmadan geçen on yıldan sonra umutsuzlukla yapılmış bir eyleme imza atıyorlar. Bu adamlardan 86’sı, suçsuz olduğu kanıtlandığı halde hâlâ kilit altında.
Yıllar sonra Obama, Guantanamo’nun kapanması için bir kampanya başlattı. Fakat aradan geçen 5 yıldan sonra, hapishane hâlâ orada. Son birkaç ay içinde, Obama yönetimi aile mektuplarını ve resimleri kısıtlayarak bu insanların sevdikleriyle olan tek bağlantılarını da koparmaya başladı. Ki, zaten ailelerinin ziyaretleri de yasaktı. Umutsuzluk içinde, bir düzineden fazla adam açlık grevine başladı. Umutsuz bir durum için umutsuz bir önlem.
Peki hükümetin cevabı ne oldu? Hücre ısılarını düşürüp mahkumları tüplerle zorla beslemek. öylece belirsiz bir tutukluluk halinde işkence içinde yaşayabilecekler.
ABD, dünyada insan hakları timsali gibi davranıp övünüyor. Fakat Guantanamo’da işkence görenlerin çığlıklarını ve inlemelerini duymuyorlar. Guantanamo’nun derhal kapatılmasını talep etmeliyiz. Guantanamo tutuklularını serbest bırakmalıyız! Bu insanların vatanlarına dönmelerine izin vermeliyiz!