Zeus çapulculara karşı

Zeus, Yunanistan’ın kuzeydoğusundaki Tesalya’nın en yüksek dağı olan Olympos dağındaki villasının balkonundaki sallanan koltukta oturmuş, ayaklarının dibindeki dünyayı izlemektedir. Yanında karısı Hera vardır.
Karısına döner, “Yahu Hera,” der, “Yine dünyada, özellikle Anadolu’da, galiba halk ayağa kalktı, benim hakkımda ileri geri konuşuyorlar. Bursa’da Uludağ’da, İzmir’de Kemalpaşa’da, Alp’te, Sivri Boynuz’da, Apis’te, Alfa’da, Elip’te, Boynuzlu Boğa’da, yani özetle yirmi Olympos dağında benim adım yankılanıyor. Herkes benim karşımda.”
Hera sarılır kocasına. Onun ne gibi zorluklardan geçerek bu makama gelişini bir kez daha anımsarlar.
Zeus’un annesi Kybele, babası da Kronos idi. İkisi de Titan adlı devlerdi ve Tanrı’ydılar. Kronos, Kybele’nin doğurduğu tüm çocuklarını yer, yutardı. Kybele, “Zeus” adını verdiği son çocuğunu Kronos’tan kurtarmak için kaçırmış, Girit’te İda dağının Dikte denilen mağarasına götürmüştü. Tanrıların Anası olan Kybele, yarattığı her şeyi yok eden “Zaman” anlamına gelen Kronos’tan Zeus’u bu yolla kurtarmıştı.
“Ne zorluklar içinde geçti çocukluğum. Mağaranın içinde neredeyse çırılçıplak dolaşıyordum. Ayaklarım taşlardan paramparça olmuştu. Ve büyüdüm, öteki Titan’larla birleşerek babamı yendim. Şimdi ben Tanrı’yım.”
Hera bir kez daha sarılır kocasına, sakallarından öper.
“Sen Tanrılar Tanrısı’sın,” der Hera. “Şimdi karşına çıkan insanlara öylesine iyilikler yaptın ki… Yüksek dağlardan bulutla, şimşekle, gürleyişlerle gelen yağmuru sen yağdırdın, ekmeği ve nimeti sen verdin, yıldırım salıcıydın, bulut toplayıcıydın, yüksek gürleyiciydin, fırtına bulutunun sahibiydin, rüzgara emrediciydin, gökkuşaklarını asıcıydın, dalların hareketini sağlayandın, sineklerin bile uçuşunu düzenleyendin. Bu ünvanlara, bu lakaplara sahip olan senin gibi bir Tanrı’ya bir avuç çapulcu karşı geliyor. Gerekeni yap…”
Zeus, sallanan koltuktan kalkar.
“Meşeler memleketindeki Dodona’ya gideceğim, Kehanet Merkezi’me. Meşe yapraklarının fısıltısıyla emirlerimi vereceğim. Görsün bakalım o çapulcu güruhu… Sen de işlerini yap, sonra Anadolu’daki bizimkileri görürüz, arkasından Akdeniz kıyılarına, Olympos Yolu’ndan denize ineriz.”
Evlenmenin, evli kadınların, doğumun ve ebeliğin koruyucusu olan Tanrıça Hera, kızı Doğum Tanrıçası Eileithyia’yı yanına alarak kadınların, kızların yanlarına gider.
Bir süre sonra Zeus gelir. Karısı Hera’yı alıp, önce, Milet ile Efes arasında olan Mykale burnunda evi olan Denizler Tanrısı, atları yaratan ve yer depremlerini ortaya getiren Poseidon’a uğrarlar. Daha sonra hastalıkları iyi edici bir Tanrı olan Apollon’a uğrarlar. Apollon hem güzel sanatların koruyucusudur, hem de çok iyi ok atıcıdır. Patara’da, Didyma’da ve Klaros’ta ikamet eder…
Heryer gibi Efes’teki çapulcular da ayaktadır. Zeus’la Hera kimseye görünmeden Artemis’in yanına gelirler.
Şarap Tanrısı Dionysos yanında fazla durmazlar. Zeus kızar ona: “Bak ben içkiyi yasakladım, ama sen hâlâ şarap peşinde koşuyorsun. Ayıp ediyorsun, Grek dinine uygun değil…”
Daha sonra Hermes’e giderler. “Hermes’i çok severim, tam benim adamım,” der Zeus. “Hem Tanrıların en kurnazı, hem hırsızların piri ve üstüne üstlük ticaretin de, pazar yerlerinin de Tanrısı… Sevilmez mi bu Tanrı?​”
Sonunda Akdeniz kıyılarındaki yazlıklarına gelirler. Çapulcular moralini bozmuştur, Zeus’un. Hera’ya, “Hemen çağır Savaş Tanrısı Ares’i, Ölüler ve Ölüler Ülkesi’nin Tanrısı Hades’i, onlar şu çapulcuların hakkından gelsinler. Roboto’ları da, Kyklops’ları da yanlarına alsınlar… Böylece çapulculardan kurtulur, rahat rahat denize gireriz,” der.
Böylece binlerce yıl Çapulcular ortaya çıkmaz, ta ki, 21. Yüzyıl gelinceye kadar.
Bakalım Akdeniz kıyılarından rahat rahat denize girecek mi 21. Yüzyılın Zeus’u?..