Kimyasal Küçük Esat'ın günlüğünden

Rafet A. adında bir arkadaşım var. Ben hastanedeyken, sağolsun çok yardımı dokunmuştu. Geçen gün bir defterle geldi. Yolda bulmuş, birinin günlüğüymüş, işime yarar diye getirmiş. Ben de, günlükten bazı bölümleri sizlerle paylaşmak istiyorum.. Yalnız ilk günü aynen yazıyorum, daha sonrakileri atlaya atlaya, seçerek yazacağım…
14 Nasrat al-hârica/Ev/Geceyarısı:
Günlük tutmaya kara verdim. Ve bugünden itibaren de kararımı uygulamaya başlıyorum… Bugün benim için çok önemli. Çünkü, bu sabah, Devlet’i ele geçirdim. Az önce de karım, çocuklarım, gözdelerim ve ben, masanın çevresinde toplanarak and içtik: “Birimiz tüm ailemiz için, tüm ailemiz birimiz için…”
23 Davâhil/Ev/Herkes uyurken:
Aynaya bakıyorum. Yüzümde kırışıklar, saçlarımda aklar var. Bir de gizli bir perişanlık havası. Bunu hastalığa bağlıyorum, şunun şurasında çok az zamanım kaldı. Artık öteki tarafı da düşünmek gerekli. Hadi burada SS’lerim sayesinde paçayı kurtarıyorum. Ya orada?..
24 Avtad al-davâhil/Saraydaki çalışma odam/Öğleden sonra:
İç Bakanım geldi. Arkasından da, “Babasından sorumlu Evlat Bakanı”m yani kızım. İç Bakanımı itip, hemen yanıma geldi kızım, “Babişko,” dedi, “Başta ülkenin en büyük kenti olmak üzere, tüm kentlerinde, hatta kasabalarında genciyle, yaşlısıyla, kadınıyla, erkeğiyle herkes ayağa kalkmış, seni protesto ediyorlar.” Kızdım İç Bakanıma. Neden SS’lerimi göndermediklerini sordum. Halkın bana sevgi gösterisinde bulunduklarını sanmışlar da… Yahu tosunlarım, halkın beni sevecekleri bir şey mi yaptım?.. Ahhhh, ah, Başkent’in başındaki Gözdem olsaydı, nasıl da düzeltirdi hepsini…
27 Al-Camaa/Saray Toplantı/Adamlarımla:
Milliyetçiymiş ayaklananlar, bu ülkeyi çok seviyorlarmış. İçine etmişim ben, Georgia milliyetçiliğinin de, Bedevi Arabik milliyetçiliğinin de… Bana “Kimyasal Küçük Esat” adını takmışlar. Bak bu adı sevdim. Günlüğümü de bu başlık altında yazacağım. “Neden?​” diye sordum. Acaba beni sevdikleri için mi? Değilmiş, haklarını arayan emekçilerin, öğrencilerin, sağlıkçıların, eğitimcilerin her direnişinde, üzerlerine SS’lerimi gönderip, Biber Gazı, Portakal Gazı, İlaçlı Asitli Su sıktırmam yüzünden vermişler bu adı.
29 Manâhıc/Sabah/Adamlarımla:
Adamlarım geldi Saraya. Olaylar heryerde büyüyormuş. “N’apalım?​” dediler. Gerekeni yapmalarını söyledim. Eteğimi öperek çıktılar dışarı.
3 Utbat al-hârica/Saray/Sabah:
Adamlarımı çağırdım. “Hemen,” dedim, “Ülkenin büyük kentlerinde mitingler düzenleyin. Her mitinge en az 1 milyon kişi getirin.” Hemen yanıt verdiler bana, “Efendim, hiçbir kentimizde 1 milyon kişi alabilecek alanımız yok ki… Hem o kadar kişiyi hangi yolla toplayalım?​” Kafaları çalışmıyordu adamlarımın. Oysa bir bölümüne mangal kömürü, bazılarına leğen, mandal, diğer bazılarına da çamaşır ipi yahut tencere, tava vererek tavlayabilirler. Her kentin kamu işçilerini, görevlilerini de zorla getirebilirler, “Gelmeyeni işten atacağız”, diyerek. En sonunda hak verdiler bana…
Hevâric/Miting Alanı/Halkımla:
En sonunda halkımın önüne çıktım. Bir cümbüş, bir cümbüş ki, sormayın. İlerde tarihçiler bunu yazarken, acaba benim ne denli muhteşem biri olduğumu hakkıyla yazacaklar mı?
“Sevgili kullarım,” diye söze başladım. “150 milyon kişinin önünde konuşmak gerçekten zor, çok zor olacak biliyorum ama yine de,” derken karım kulağıma eğildi, “Yahu,” dedi, “Söylediklerine dikkat etsene. Ülkenin toplam nüfusu 100 milyon bile değil, sen bu meydana 150 milyonu sokuyorsun…” Haklıydı… Ben de her zamanki gibi yine atmıştım… “Sevgili kullarım,” diye devam ettim. “Ben buraya sizleri aydınlatmaya geldim. Benito’ların, Adolf’ların, Juan Carlos’ların ahfadından olan ben, ecdadımın görkeminden yola çıkarak sizleri selamlıyor ve konuşmama başlıyorum…”

(Devamı haftaya)