Reddediyoruz!..

Gezi deneyimi; mevcut düzenin insan, doğa, emek düşmanlığı ve sömürüsü üzerine kurulu olduğu gerçeğini bir kez daha tüm çıplaklığıyla gözler önüne sermekle kalmadı aynı zamanda,  dayanışma, paylaşma, saygı kültürü üzerinde yükselen, insan ve doğa merkezli yeni bir dünya kurma hayalinin gerçeğe dönüştürülebileceği inancını da pekiştirip güçlendirdi.
Bundan sonra hayatın diğer bütün alanlarında olduğu gibi sporda da bize dayatılan rolleri ve olguları kabul etmeyeceğiz!..
Alternatif bir dünya kurma peşinde ortaya konan direniş pratiğine paralel olarak vereceğimiz mücadeleyle sporu bir sömürü aracı olmaktan çıkarma ve spora insani duyarlılıklar çerçevesinde yeni bir içerik kazandırma adına şimdi çok daha umutluyuz.
Sömürü ve eşitsizlik üzerine kurgulanmış spor düzenini reddetmenin ve bu kirli düzenin piyonu olmaktan kurtulmanın şimdi tam zamanı... İşe; sporu yönetenlerin ve medyanın, kendi çıkarları gereğince bize biçtiği (dayattığı) fanatik taraftarlık rolünü fırlatıp atmakla başlayabiliriz...
O zaman haykıralım...
Endüstriyelleşmenin kıskacında giderek ticari yönü ağır basan bir faaliyete dönüşen, rantın en büyük hedef, rekabetin ve profesyonelliğin ise en yüce değer haline geldiği bir spor anlayışını reddediyoruz!..
Aslında yan yana durması ve ortak amaçlar doğrultusunda güç birliğine girişmesi gereken insanlar arasında yapay ayrılıklar oluşturan, hatta bununla da kalmayıp insanları birbirine düşman eden fanatizmi reddediyoruz!..
Endüstriyel spor; varlığını, gücünü, iktidarını koruyabilmek ve sürekli kılabilmek için insanları sömürmek zorunda. Sömürüyü ise en çok, gönül bağı, renk aşkı gibi manevi değerlerle süsleyip dayattığı fanatizm üzerinden gerçekleştiriyor. Kulüplerle kurulan duygusal bağlar, ne yazık ki sömürü için uygun zemin oluşturuyor.
Fanatizm; ekonomik, sosyal, kültürel getirisiyle spor endüstrisinin can damarlarından birisi. Sporu yönetenlerin, sürekli olarak fanatizmi güçlendirip yaygınlaştırmaya çalıştırması boşuna değil.
Kimileri fanatizm üzerinden türlü çıkar hesapları yapadursun biz, insanların sporla; toplumsal, fiziksel, zihinsel ve psikolojik anlamda sağlıklı ilişki kurabilmesinin yolları üzerinde kafa patlatabilir, kitleleri sporun izleyicisi konumundan çıkarıp uygulayıcısı konumuna getirmenin yollarını bulabiliriz...
İlla fanatizm olacaksa da bu; dürüstlüğün, saygının ve kardeşliğin fanatizmi olsun. Ve de Metin Kurt’un dediği gibi, artık goller emekçilerin değil, insanı ve doğayı sömüren yağmacıların kalesine atılsın!..