Bir çirkin oyun ki

İleti kutuma “Türkiye, 2020 Olimpiyatları’nın diğer adaylarını geride bıraktı” diye bir haber gönderilmişti oyunların yeri belli olmadan çok önce. Başlığa göre  2020 Olimpiyat’ını Türkiye almış götürmüştü.. Şenliklere başlanmalıydı; ama yine de bir okumak gerekti haberi. Okunduğunda da “Dışından baktım yeşil türbe, içine girdim estağfurullah tövbe” dedirten bir haber olduğu görülüyordu. Böyle yalan ve yanlış başlık oyunları bizim basın yayın organlarının iş bilir (!) çalışanlarının okuyucuyu yanıltmaya, aldatmaya yönelik utanılası davranışlarıdır bilindiği gibi ve çok sık yapılır. Haberin okunmayacağından kuşku duymadıkları için böylesine çirkin ayak oyunlarıyla okunmasını sağlamaya çalışırlar.   Vazgeçemedikleri bir yalancılıktır bu.  
Bilgisizlik de var o yalancılığın içinde. Çünkü, bir türlü öğretilemedi olimpiyat’ ın çoğul olamayacağı. Yani, olimpiyatlar diye bir söylemin olamayacağı. Düşünmek gerek bir kez, 2020 de kaç olimpiyat yapılacak ki “lar” diye anlatılan. Herkes bildiğini sandığı şeyi bilmeden okuyor.  Ve bizim insanımız da diline doladığı bir şeyi usuna dolamadan çıkarıveriyor ağzından. Olimpiyat’lar gibi.. Türkçe Olimpiyatları gibi.. Hem Türkçe üzerinedir; hem de olimpiyat sözcüğü kullanılır. Ne zaman Türkçe olduysa o sözcük. Oysa, olimpiyat bir etkinliğin adıdır ve onun içindeki oyunlardır çoğul olan, çok olan. Olimpiyat oyunları gibi. Binilmiş bir cehalete, gidiliyor felakete. Bunun en güzel örneği de o yalan başlığın haberinin içinde. Şimdi gelelim ona.
Yapılan bir araştırmaya göre, ülkemizde spora olan ilgi, 2020 Olimpiyatları’nın diğer adayları olan Japonya ve İspanya’dakinden daha çokmuş. Yetişkinlerin yüzde 88’i herhangi bir spor dalını “aktif” olarak takip ediyormuş. Oysa bu oran İspanya’da yüzde 82, Japonya’da ise yüzde 74 düzeyindeymiş.  Görüyor musunuz şunların düştüğü durumu. Bizim insanımız, yani sporseverlerimiz, işin gerçeği ayaktopu tutkunları haftada ortalama 15.2 saatlerini internet, gazete, TV’ de spora ayırırlarken İspanyollar 9.2, Japonlar ise 4,5 saat ilgileniyorlarmış aynı şeyle. Geri kalan zamanda ne yapıyor acaba bu uzak Avrupa ve uzak Asya insanları. Okuyor olabilirler mi? Birbirlerinin canı değildir kuşkusuz okudukları, kitaptır. Gösteri sanatları ile ilgili etkinlikleri izliyor olabilirler. Sergi geziyorlardır. Sporu, izlemenin ötesinde ve öncesinde yapıyor olabilirler. En azından yürüyerek, koşarak, atlayarak, hoplayarak. Yani, bizim yapmadığımız ve yapmayacağımız yararlı etkinliklerle dolduruyorlardır zamanlarının bir bölümünü. O nedenle onların spor haberlerine ilgisi az, bizim çoktur. Onların da televizyon kanallarında en az üç, beş kişiden oluşan yorumcu takımları var mıdır bilemem; ama sokağında kadınların öldürüldüğü, iş yerlerinde çalışanların can verdiği, sınır boylarında toplu ölümlerin yaşandığı, meclisinde vekillerin birbirine girdiği, gezi boylarında kan akıtılıp can alındığı ülkede kavga eder gibi konuşan (!) insanların bu denli uzun boylu izlenmesine şaşmamak gerek.
Biz yerinde izlemeye değil, televizyonda görmeye gazetede okumaya daha yatkınız. Baktığımız da salt ayaktopu.  Ülkemizde düzenlenen yirmi yaş altı dünya ayaktopu karşılaşmasının ilgi görmemesi bunun bir örneği.  Mersin’ deki Akdeniz Oyunları’ ı da ikinci bir örnek. Bütün bunlar, geride bıraktığımız adayları aşıp olimpiyatın bize gelmesini sağlamadı doğal olarak. Bunu da gezi direnişine değil, direnişte öldürülen canlara bağlamalı. Ya da Arjantin’ de “İnsan haklarını ihlal eden bir ülke olimpiyatı alamaz…”  diyen tanıtımlara (!)