İki şiir bir ödül

Hep başka bir dünyadaymış gibi algılarız kutuplarda yaşayan halkları… Yabancısı olduğumuz buzlar içindeki bu ülkenin iki ozanını da çevirdiğim iki sıcak şiiri, bu hafta sizlerle bölüşmek istedim…
Oulouro ADO: “Gölçocuğu” anlamına gelen bu ad,  takma addır.Aynı zamanda bir bilim insanı olan O. Ado, anadili üzerinde çalıştı ve bu konuda doktora yaptı. Bilimsel kitaplarının yanında epeyce şiir kitabı da vardır. ”Eriyen Karlar” ve “Geyikler Uyudukça”, en ünlü şiir kitaplarıdır.

TOPRAK
Bir görseniz kutup ülkesini bizim,
karanlıklar içindeyken o kış göklerinde.
Buzlar içinde ışıl ışılken ırmaklar hani
Ve dökülen yapraklar iz bırakırken,
ince ince karlar içinde.

Ve ben ilk kez,
buzlarla yanıp tutuşan bu ülkede,
vardım dile gelmez tadına baharın
ve sarhoş oldum kokularıyla.
Duydum üstelik karanlıklar içinde,
o ürkek çığlığını geyiğin:
“Sallanma toprak sallanma,diyordu,
düşeceğim yoksa!”
Üstelik ülkemdeki yıldızlar,
o sonsuz gökyüzünü,
koyu mu koyu her gece,
maviye boyarlar.
Üstelik ırmakları ülkemin,
okyanusa doğru,
gürül gürül akarlar.

Ve komşumun bakışlarından anlarım hep,
bana yakınlığını.
Her an yardıma hazırım, der gözleriyle.
Geyik çobanıdır bildim bileli,
tembellik yoktur defterinde!

Hele yollarıyla birlikte,
geyiklerini de görseniz ülkemin!
Nasıl dolup dolup taşıyorlar aşkla,
hiç yorulmadan yaşam boyu,
sarıldıkça toprağa.

(Oulouro Ado)

oOo

1938 doğumlu ozan A. Nemtouchkine, aynı zamanda  eğitimcidir. “Yazgının Başlangıcı”, “Bir Evenk’in Türküleri”, en ünlü şiir kitaplarıdır...

O GÖÇMEN TURNALAR
Erimez buzlar orman göllerinde,
sıkı sıkıya bağlamıştır çünkü,
toprağın gözlerini uyku.
Ve o soğuk göklerinde ülkemin,
hep uzak ufuklara doğru,
akarlar da akarlar,
gözyaşlarıyla çığlık çığlığa,
o göçmen turnalar.
Neresiyse son menzilleri, bilir onlar.
Nerede ateş, nerede sevgi varsa,
orada sarmaş dolaş olurlar.

Çok severler aslında ülkemizi.
Buralardan ayrılırken de o yüzden,
çığlık çığlığa ağlarlar,
o göçmen turnalar.

(Alitet Nemtouchkine)

oOo

ÖYKÜ ÖDÜLÜ
30 Ekim 2013 günü, Türkan Saylan Kültür Merkezi’nde düzenlenen törende verilen Kar Sanat Edebiyat Dergisi Öykü Ödülü adına sunduğum bildiriyi, özetleyerek,  sizlerle de bölüşmek istedim... Ve bu ödülü “benim” değil, “hepimizin” olarak algılıyorum...
   oOo
“Gerçek sanatçı, içinde yaşadığı toplumdan sorumludur.
Yalnız kendi toplumundan değil, bütün insanlıktan ve de yaşadığı evrenden de sorumludur…
Gerçek sanatçı; hiçbir ayrım yada ayrıcalık gözetmeden, kardeşleri saydığı bütün insanları, dünyamızın güzelliğini tanıyıp onu korumaya, bu güzellikleri daha da çoğaltıp onları kardeşçe bölüşmeye çağırır. Ve o sanatçı; kendisiyle aynı güzergahlarda yol alan gerek şimdiki, gerek geçmişteki bütün soylu sanatçılarla kendi emeğini ve yaratımlarını bölüşür.
Onlara kendinden de bir şeyler katarak kendisinden sonrakilere ulaştırır...
Örneğin bizim de yaşadığımız topraklarda yaşamış; bu toprakların efsanelerini ve mitolojisini bin yıllardır, hiçbir ayrım gözetmeden bütün coğrafyalarda, uygarlığın kılavuzluğuna dönüştürmüş olan ölümsüz Homerosumuz vardır…
Bu evrensel ozanımızın ilk yaşadığı ve öksüz bıraktığı topraklara yeniden dönmesi için,ona çağrıda bulunan bütün yazarlara, sanatçılara, düşünürlere burada saygıyla anıyorum… Onların Homeros‘a ve yoldaşları olan antik çağın bilgelerine yaptıkları çağrıya, ben de karınca kaderince katıldım, katılıyorum… Aynı çağrıyı sizlerin de duyup bu çok anlamlı ödülü bana değer görmenizden de büyük bir onur ve gurur duyuyorum…
İnsanlığın uygarlık yolunda bin yıllardır sürdürdüğü o büyük yürüyüşe katılan ve güzelliği, barışı ve kardeşliği bütün coğrafyalarda menzil fenerlerine dönüştüren bütün sanatçıları, minnet duygularımla anıyorum.
Ve gene bana sunulan bu değerli ödülün onurunu; onu bana değer gören Kar ailesi ve yazılarımı, kitaplarımı yayınlayan Evrensel Yayınlarıyla paylaşıyor, siz katılımcılara da saygılarımı, sevgilerimi sunuyorum…
İnsanlığın sanat ve bilim aracılığıyla giriştiği o çileli yolculuk sonunda, mutlaka ulaşacağı Altın çağındaki kuşaklara da, buradan merhaba diyorum…