Bir örnek

Size Dr. Nedim İnce’ den söz edeceğim.
Çünkü o gerçekten sorumluluk örneği…
Yıllardır sırası düştükce yazmağa çalıştığım bir sorumluluğun örneği…

Yetersiz, kimi dersleri toptan kaldırılmış, eksik, öğretmensiz bir orta eğitimden sonra, dört yıllık bir yüksek öğrenim yeterlidir sanılıyor. Böyle bir sanıya bütün uygar ülkelerde gülünüyordur kuşkusuz.

(Yazmıştım daha önceleri: Almanya’da, öğrenimin tüm yaşama yayılması üzerine çalıştaylar gerçekleştiriliyordu. Hem de işçi sınıfınca…)

Kendi dalımdan örnek vererek açayım sözümü:

Bizde, dört yıllık yüksek öğrenimden sonra, yapı tasarlayıp, uygulama yetkisi veriliyor. (Suriye’ de bu süre 17 yıl idi… Almanya’da, Japonya’da 10 yıla yakın…)  
Bunun sonucunda kentlerimizin ne duruma geldiklerini görüyoruz.

Öğretim üyeleri de, öğrenciler de bunun yanlış olduğuna inanıyorlar.
Bunları söylediğime, eş dalda çalıştığımız kişiler de kızmayacaklardır. Çünkü bu gidiş, bizi kültürsüzlüğe götürüyor büsbütün. Oysa Mimarlığın temeli kültürdür. Başkanlığını yaptığım Mimarlık Eğitimi Kurultayında da altı çizilerek dile getirilenler bunlardı.
Bu hukuk dalı için de , tıp dalı için de böyledir sanıyorum…
Diş çekmenize bile dört yıllık bir eğitimden sonra izin verilmiyor bildiğim, uygar ülkelerde

Bu günün mimarı, doktoru. hukukçusu, mühendisi vb,

“Ne yapalım kurallar böyle”

 diyemez.
Yanlışlığı, işin içinde oldukları için, en iyi onlar biliyorlar çünkü.
Böyle düşünmeyenler, bizimki gibi yarı bilisiz ülkelerde, insanlara yeterince yararlı olamadıklarını bilip de bu durumlarını sürdürmemelidirler. Kendi yetişmeleri için ellerinden geleni yapmalıdırlar…

Konuma döneyim…

Dr. Nedim İnce gerekli öğreniminin üzerine, uzmanlığını da yapmış. Dalını, işini, orta yaşı aşmış olsa da sürdürüyor: İnsanlara sağlıkları konusunda yardımcı oluyor.
Bu bir yana, kimi sivil toplum örgütlerinde çalışıyor… Bir de yazılarıyla, kimi birikimlerini toplumla paylaşıyor. Benim önemsediğim de bu…

Belli bir birikime ulaşmış kişilerin yazmaları gerektiğine inanıyorum.


Ülkemizde buna öyle gerek var ki…


Yeter ki yazılarında içtenlikli olsunlar…
“Edebiyat yapma” sayrılığına düşmeden…
“Kısa kısa” tümcelerle, sözü uzatmadan…
Anlaşılmayı önemseyerek…
Bilgilerini, deneyimlerini çevrelerine aktarsınlar.


İşte bunları yapıyor Dr. Nedim İnce… Onu “Bir örnek” olarak aktarmaya çalışışım da bundan.
Toplumun ortak olanaklarından pay alarak kendisini yetiştirmeyi becerebilmiş her kişinin böyle bir zorunluluğu var bence…

Talkım verip salkım yutmadığımı biliyorsunuzdur umarım.