Homer (Troy ile Troya’ da…)

2014 yılının ikinci haftasında torunum Troy ile birlikte Troya’ daydım.
Kazı Başkanı Rüstem Aslan’la… Kaçıncı kez”yürüyorum yaklaşık 5.bin yıllık yolu…    

Önce geolog İlhan Kayan’ın saptamalarıyla  coğrafyayı tanıtmağa çalışıyorum Troy’a.

Troy çocukluktan delikanlılığa geçme çağlarında. Sidney’ de yaşıyor…
Ona Anzakları anlatmışlar Avustralya’da, okulda. Çanakkale’yi görmek istedi…

Sanki özelimden söz ediyor gibiyim değil mi?

Yerkürenin öteki yüzünde, Avustralya’da, Bir İngiliz sömürgesinde yaşayan insanlar ilk kez bir ulus olma duygusunu tattılar Gelibolu’ da. Önemsiyorlar Çanakkale savaşlarını… Ülkelerinde anıtlar dikiyorlar…Gençler her yıl buralara gelip,dedelerini anıyorlar. Oysa biz onları, “Onlar artık bizim çocuklarımız oldular!” diyerek benimsiyoruz. Mustafa Kemal böyle öğretti bize.

Neden?
Avustralya neresi, Gelibolu neresi?
Seni alıp buralara getirsinler… Kendileri için ölüme gitmeni istesinler…
Sömürge, sömürgecilik, Batı kültürü böyle bir şey işte…

Mustafa Kemal ne diyor:

      “Savunma için olmayan savaş kıya (cinayet) dır:”

Bana göre de öyle…

Başka bir şey daha söylüyor Mustafa Kemal:
Gelibolu’ dan karşı kıyıya, Troya’ya doğru bakıp:

       “Hektor öcünü aldım!”

Batılı sömürgenler Çanakkale’yi geçip İstanbul’a ulaşabilselerdi, yerlerde sürünecek olan Sultan bu bilinçte miydi?

Bu sorun yanıtsız kalacak.
Neden?
Çünkü kendilerini “Osmanlı” göstermek isteyenler kandırıyorlar ya gencecik kişileri… Otobüslere doldurup, Gelibolu’ya götürüp şunları söylüyorlar onlara anlamca:

“Çanakkale’ de savaş yitirilmek üzere iken, bir bulut geliyor. O buluttan ermişler        iniyorlar… Düşmanı yeniveriyorlar…

Troy’a bunları anlatmıyorum. Kafası karışmasın…
Anzaklar buraya neden geldiler?
Kimin için savaştılar?
Bir çıkarları mı vardı savaştan?
İçlerinde çocuk yaşta olanlarla yüz binlerce insanımızı neden öldürdüler? Kendileri kimlerin, hangi kıyacıların yerine öldüler?
Bu soruları bir gün, bütün uygar ülkeler soracaklar elbette…