Çocuklar ve yerel seçimler

Revani Sokak. Acıbadem Caddesi. Fıstıkağacı Durağı. Ne güzel adlar. Çocuklara sorsalar, onlar daha nice güzel ad üretirlerdi. Kurabiye Sokak. Muhallebi Caddesi. Sütlaç Parkı. Kentler tatlanırdı. Güneş, bulut, yağmur, ay, hava, su, toprak gibi parçası olduğumuz evrenin ve doğanın öğeleri kentlere işlenirdi. Ceviz, şeftali, elma, çilek, portakal, gürgen, kayın, kestane, ışkın, karayemiş, üzüm ile süslü kentler ortaya çıkardı.
Ama çocuklara akıl soran yok. Yerel seçimler yaklaşırken Türkiye yolsuzluk skandalları, silah dolu kamyon haberleri, sansür ve yargının yürütmeye bağlanması gibi “ileri demokrasi” hamleleri ve türlü çeşit yalanla çalkalanıyor. Çocuklar yine yok sayılıyor.
Oysa çocuklar dünyaya katkıda bulunmak istiyorlar. Bu onların hakları! Düzenle tam uyumlu belediye başkanı adaylarının söylediklerini dinledikçe keşke yerel seçimlere yalnızca çocuklar katılabilse diye düşünmemek elde değil.
***
Çocukların yerel yönetimler hakkında söyleyecek sözleri elbette var. Yıllar önce biz (Sedat Yağcıoğlu, Deniz Ufuk Öksüz, Ekin Özaksoy, Figen Söğüt, Gamze Yılmaz ve ben) sorunca söylemişlerdi. “Yerel Yönetimlerden Çocukların Talepleri Var!” başlıklı çalışmada Ankaralı ve İstanbullu 500 çocuğa düşüncelerini, taleplerini ve nasıl bir kent istediklerini sormuştuk. Bakın neler söylemişlerdi.
Soru: Bu çevrede oynayacak yer var mı?
Yok, her taraf arabalarla evlerle dolu. (Yaş: 10) Var ama çok az. Sadece park var. Yolda oynuyorum. (11) Yok. Bazı çocuklar sokakta oynuyorlar. Bazıları küçücük bahçede. (11) Pek fazla yok. Evde oynuyorum. Çünkü dışarısı güvenli değil. (11) Bi okulun bahçesi o da birileri tarafından asfaltlandığı için çoğu kez içeri araba giriyor (bu arada öğretmenlerin arabalarını koymaları için öğrencilerin girmediği bi alt bahçemiz var) (11) Maalesef yok bu yüzden evde bilgisayar oynuyorum ve birçok arkadaşımla msn’de konuşuyoruz... (11) Yok sokakta oynuyorum. (11) Evet evimizin karşısındaki park ve okul parkımızda. (10) Okulda evde. Sitede arada oynuyorum. Evde aşağıda oyun alanında okulda bahçede. (10) Sadece binamızın bahçesi. Orada bile oynanmıyor. (11) Hayır pek fazla yer yok. Parka gidebilmek için baya yürüyorum. (11) Her yer bina ile dolu olduğu için ev hariç hiçbir yerde oyun oynayamıyorum. Sokağa çıkamıyorum. Ödevlerimi yapınca sıkıntıdan patlıyorum. (11)
Soru: Belediye senin için neler yapsın istersin?
Ben bir çocuğum. Her çocuğun isteği oyundur. Ben de oyun alanı istiyorum. Çöp sorununun giderilmesi daha çok ağaç dikilmesini istiyorum. Yemyeşil bir alan, doya doya koşup oynayacağım yer istiyorum. İşte ben de her çocuk gibi isteklerde bulunuyorum. (11) Çevreyi güzelleştirip, ağaçlandırsın. Daha çok çocuk alanı yapsın. Yolları düzeltsin, kaldırımları düzeltsin. Kirliliği azaltacak yollar bulsun. (11) Biz çocukların sağlığı için biraz daha gayret edilebilir. (11) Sokaklarda benim şarkılarımın dinletilmesini isterdim. (11) Evden okula giderken ana yoldan geçmek için üst geçit yapmasını istiyorum. (10) Doğal gazlar biraz ucuzlasın ve insanların ne kadar borçlu olduğunu görmüyor musunuz. O yüzden biraz eşyaları ucuzlatsınlar. (10) Ankara’ya deniz gelsin, bütün çocukların oyuncakları olması. (9) İşsizlere iş versin, çevreye ağaçlandırma yapsın ve çevredeki çöp kutularını dağıtsın. (10) Parkları çoğaltma, suları temizleme, sağlıklı yaşam için daha çok spor yapılacak alanlar. Aynı zamanda temiz hava için bacalara filtre takılması. (10) Her sokağa okul yapılmasını, çünkü her çocuk kendi mahallesinde veya sokağında eğitim görmeli. (9) Okula hikaye kitabı alınsın, okul yapmasını isterim. Okullara her çocuğa top alınsın. Yoksul çocuklara eğitim verilsin. Engelli arkadaşlara eğitim verilmesini isterim. Her okulda herkes tek başına otursun. Yoksul arkadaşlara çanta dağıtılsın. (11) Ben kendi haklarımı isterim. Çünkü bir yere gittiğimiz zaman bize sorulmuyor. Çok sinirleniyorum o zaman. (11)
***
Çocukların yerel yönetimler hakkında söyleyecek sözleri elbette var. Ama çocuklar yine yok sayılıyor. Şimdi yetişkinlere soralım: Çocuklar neler düşünüyor, neler istiyor, dinlemek isteyen var mı?