Halkın sesi, vicdanın sesi…

Geçen haftaki yazıma, Berkin’in ölüm haberi üzerine, küçük bir paragraf eklemiştim. O yazı yabancılaşma, çarpık sevgi anlayışı ve şiddet üzerineydi. Berkin’in ölümünden sonra meydana gelen bazı olaylar, o yazının ana fikrini destekleyecek nitelikteydi. Berkin’in yaşam mücadelesine duyarsız kalınması, ölümü, cenazesi, cenazesindeki en az bir milyon kişinin görmezden gelinmesi cenaze sonrası yaşananlar, Başbakanın Berkin hakkında söyledikleri… Bütün bu yaşananlar iktidar partisinin vicdanının sınavdan geçtiği bir süreç… Geçen haftaki yazıda değindiğim yabancılaşma olgusu, geçilemeyen vicdan sınavında sınıfta kalmak gibi bir şey… Bu ülkede yabancılaşmayı en üst düzeyde yaşayan, iktidar partisi ve onu destekleyen basın organları herhalde.
Resmi kayıtlara göre, bir milyon iki yüz bin kişinin katıldığı bir cenaze… Berkin’in cenazesi… Bu cenaze törenini görmezden gelmek… Sadece iktidar partisi görmezden gelmedi cenaze törenini. İktidar partisini destekleyen basın da görmezden geldi.
Ama Berkin’in cenazesini, sadece cenazesini değil, 269 günlük yaşam mücadelesini de görmezden gelen basın ve iktidar partisi, acılar arasında ayrımcılık yaptı ve Berkin’in öldürülmesine isyan edilen eylemde kim tarafından ve nasıl olduğu bilinmeyen bir şekilde öldürülen Burak Can’ı sahiplenerek (!) ayrımcılık yapmaya kalktı. Bununla da kalmadı, Berkin’i terörist ilan edip acı içindeki ailesini de kalabalıklara yuhalattı. Ama Berkin ile Burak Can’ın babaları bütün bunlara kanmadı. Kucaklaştılar, acılarını paylaştılar. Berkin’in öldürülmesine isyan edilen başka bir eylemde ölen polis memuru Ahmet’in babası da, Berkin’e ve Burak Can’a, “Berkin de, Burak Can da bizim evladımız” diyerek sahip çıktı. O da kanmadı iktidar partisinin oyununa…
Acılar arasında ayrımcılık yaparak ülke yönetmeye çalışan iktidar partisi bir yanda, acılarını paylaşarak dayanışma gösteren babalar, aileler öte yanda…Hangisi ağır basar? Devlet babanın (!) gösteremediği babalığı halkın babaları gösterdi. Halk, bir barışı kurma potansiyeline sahip olduğunu göstermiş oldu. Her şeye rağmen umut verici…Bu ülkede barışın kurulabileceğine daha fazla inanmak gerekiyor.