Yasak bölge

Çocukken Amerikan filmlerini izleyip, “suç mahalleleri” sadece Amerika’da olur, sadece Harlem var sanırdık... Amerika’nın ekseriyetini Beverlyhills sanmamız da cabası... Değilmiş; geç olmadı öğrendik.
 “Yasak Bölge” adıyla ne çok film çekildi? Duvar oldukça, hangi tarafta olduğunuzun da önemi yok aslında. Rodrigo Plá’nın “Yasak Bölge”si; duvarın ardına sıkışan zengin hayatların doğurduğu faşizmi anlatıyordu. Duvarın “yanlış” tarafına düşen bir çocuk öyküsü. Vahşi hayvanlarla dolu bir kafeste ölmemeye çalışan yoksul bir çocuk... Bilimkurgu olan “Yasal Bölge 9” uzaylı mültecilerin konulduğu bir mülteci kampıydı; hiç ilgisi olmayan bir fantastik hikaye mi acaba? Şu an vizyondaki aksiyon “Yasak Bölge” ise, “soylulaştırılmış kent”in dışında dört tarafı duvarlarla çevrili bir suç gettosu. Elbette bu duvarın öte yanının görüşü. Duvarın içinde “hayatta kalmaya çalışan insanlar” var. Ve onları yok etmek isteyen bir “uygar”lık!
Dünyanın derdi bu; her ülkede. Bu kanlı gerçeğe gitmek için her türlü propaganda, klişe, algı yönetimi; işte bildiğiniz ne kadar aşağılık yöntem varsa devrede. Bu ağır tablolara bir günde gelinmiyor elbette. Sistemli, kurgulu, hedefli planlı bir süreç işliyor, işletiliyor.
Bu ağır gündemin içinde birazdan anlatacağım “pizza hikayesi” okyanusta damla elbette. Ama, böyle kuruluyor sistem. Kendine “dünyanın en büyük pizza servisi şirketi” diyen; 30 dakikada getirme garantisi veren bir pizza şirketini arıyorsunuz; mesela... “8’den sonra olmaz” diyor; “Gasp çok oluyor, hırsızlık çok oluyor. Getirmiyoruz”. Size açıkça böyle söyleme cüreti var. Sokağınız için söylüyor bunu. Al sana Yasak Bölge!
Yıllarca oturduğum, sokak sokak bildiğim bir mahalle orası... Okmeydanı; Anadolu Kahvesi civarı... Bu aralar hükümet eliyle hedef gösterilen ve aynı anda nasıl bir tesadüfse hakkında yıkım kararı verilen mahalle... Ekmek almaya giden çocukların; cenaze bekleyen insanların “yasal mermi”lerle öldürüldüğü mahalle evet...
İddialı söyleyelim; “gasp, hırsızlık istatistikleri”nde adı yoktur o mahallenin. Polis şiddeti yoksa, huzur vardır. Mahallede kaç kültür merkezi vardır; yılda kaç kültürel etkinlik yapılır, kaç şenlik düzenlenir sayamazsınız. Bunu mu anlatacağız sahi? Niye zorunda kalıyoruz? Bu bile, “algı operasyonu”nun parçası değil mi?
Hepi topu birkaç yüz metre ötede “dükkan”ı olan dünyaca ünlü pizza şirketi, bu mahalleye “gasp, hırsızlık” gibi bir damgayı vurabilir yine de. Söylemekten çekinmez, başka mazeret üretme ihtiyacı bile duymaz. Çünkü sütliman iken bile “mahallede olay var” bahanesiyle insanları yarı yolda bırakan İETT otobüsleri, o pizzacının önünden döner. Tesadüf işte!
“Yasak Bölge” budur! Filmler biraz abartır evet... İnsanlarla birlikte mahalleyi havaya uçurmak ve suçu teröristlere atmak isteyen bir belediye başkanımız yok, çok şükür! Ama, o pizza şirketinin Amerikalı sahibinin en büyük hayali olarak kurduğu “Koyu Katolik Mahalle” gibi “beyaz mahalle”ler çokça var. Bir mahalle düşünün; binlerce zengin koyu katolik yaşıyor. Katolik yasaklarla elbette. Ve o esnada buralarda güzel insanların mahallesini gasp, hırsızlık ile suçluyor; o pizzacı. Evet bu belki tesadüf; ama bilin ki zorunlu tesadüf!
Ya da mesela Lice’yi düşünün; “uyuşturucu” ile damgalanmış bir ilçe haline nasıl getirildi? Yol, yöntem aynı değil mi? “Şii hariç sivillere dokunmayacağız” diyebilmesi bir kanlı çetenin nasıl mümkün oldu? “Hasmımız değil” diyenler nasıl hizmet etti buna? Yazık ki; bu dünyada bu yaşadıklarımızın hiçbiri birbirinden bağımsız değil, tesadüf hiç değil!
Evet, bazen bir pizza dilimi çok şey anlatır... Ama varsın pizza şirketi bunu, o evde pizzanın neden gelmediğini soran 4,5 yaşında çocuğa anlatsın! Hemen her duvarda resmini görüp sorduğu ağabeyi Berkin ile ilgili gerçeği de anlatsın sonra...
Bütün bu ayrımcılığı, mezhepçiliği, ırkçılığı; hayatımızı tehdit eden insanlıktan çıkma, çıldırma ve hattı farklı olanı yok etme halini var mı anlatacak sözcük; herhangi bir dilde!
“Kapitalizmin Kara Kitabı”nı bir kez daha okuma vakti!