Tıp sarısı

Gökova’da renklerden sarı neden akla düşer? Üstelik tatil ve aylardan temmuz iken. Malum Ege’de eylül ayına ‘sarı yaz’ derler. Hani ağustosun ilk yağmurundan sonra yaşanan yaza...
Yer gök mavi ama renklerden aklımda sarı...
Sarı rengin uzak mesafelerden görülebilirliği yüksek olduğu için ticari taksiler ve okul servisleri sarı renge boyanır derler. Ya kurumlar ve değerler neden sararır?
Üşenmedim araştırdım. “Sarı renk, yeşil ile turuncu arasında yer alan ve insan gözüyle görülebilen renklerden birisi” olarak tanımlanıyor. Ansiklopedik bilgi bu! Ya halkın tanımı? Ya bizlere hatırlattıkları?
Misal, Büyük Üstat Yaşar Kemal ‘Sarı Sıcak’ demiş 1955’te ilk öykü kitabının adına. Ve “Sarı Sıcak Anadolu halkının yokluğa, açlığa, unutulmuşluğa karşı verdiği insanüstü mücadelenin hikayesidir” diyor eleştirmen.
Bir de Van Gogh sarısı var, değil mi? Ressamımız 19. yüzyıl sonlarında gençlik yıllarını Belçika’da yoksul bir maden kasabasında geçirir. Ama o madenci resimlerinde sarı asla yer almaz. Yaşamın “koyu ve kasvetli renkleri” tablolarına da yansır. Van Gogh kendi adıyla anılacak sarı rengi, tınıyı sonraya saklamıştır.
Soma, maden, ölüm dendiğinde ise bilinçaltı kömür karasının altından ‘sarı sendika, sarı siyaset’ diye bilince çıkarıyor malum rengi. Geçen pazar SES İzmir Şubesince düzenlenen panelde başlık “Sağlık Hakkı Yaşamla Başlar. Soma’da Neden Öldük” olarak belirlenmişti. Bu yüzyılın en büyük maden cinayetlerinden Soma için konuşmacı maden emekçisinin renkte özeti sendikada, siyasette sarının başımıza getirdikleri idi.
Ve pazar günü Dev Maden İş tarafından bu kez Soma’da düzenlenen forumda bir madenci eşi şöyle demişti:
“Korkmayın konuşun! Korku ölüm getiriyor! Arkadaşlar, sizler korktuğunuz için konuşmuyorsunuz. Benim kocam da korktuğu için konuşmadı, öldü. Korku, ölüm getiriyor korkmayın konuşun.” Korkunun renk skalasında sarı bir adım önde: ‘Korkudan sapsarı kesilmek!’
Diyanet denince akla hangi renk düşer peki? Sakın yeşil demeyin! “Türkiye Diyanet Vakfı, Ankara ve İstanbul için ayrı ayrı hastane ruhsatı ve doktor kadrolarını tıpkı taksi plakası satar gibi satışa çıkardı” diyor haber. Hattı satılan taksinin rengi sarı, ya hekimliğin, ya Sağlık Bakanlığının? “İhale ile “Toplam 81 doktor kadrosu ve 180 yataklı hastane ruhsatı satılacakmış” meğerse. Sarı taksi plakası satar misali, değil mi?
Gündelik hayatta sarı denince sendika, politika, taksi, gazeteci, Çizmeli Mehmet Ağa akla geliyor ve işin içine para ve/veya menfaat giriyor. Halk henüz tıp için sarı rengi kullanmasa da sağlıkta dönüşüm denen piyasacı illet bunu da halledeceğe benziyor. Ya adli tıp raporlarına ne demeli? Tıbbın rengi hepten sararıyor mu ne?..
Geçtiğimiz aylarda “Soma’da hükümeti protesto eden bir yurttaşı tekmeleyen Başbakan Erdoğan’ın Müşavir Yardımcısı Yusuf Yerkel’in de tekmeleyen ayağından 7 günlük adli rapor aldığı” ortaya çıkmıştı: Renk yine sarı!
Yine geçen hafta “Ali İsmail Korkmaz’ı döverek öldüren polislerden birinin, tekme attığı ayağı için rapor aldığı” ortalığa saçılmıştı. Yer hastane, adli rapor sarı mı sarı...
Ve 1996 ağustosunda Diyarbakır Cezaevi. Yine devlet envanterinden; yapılan saldırı,10 ölü, yüzlerce yaralı mahpus. Ve saldıran askerlerin kendileri için aldığı adli raporda ortak yön: “Saldıran elleri, yani cop, kalas, demir çubuk tutan elleri için iş göremezlik...” Adli rapor, hekimlik derken renk sarı mı sarı...
Ülkede son on yılın özeti; partilerden ak, renklerden sarı. Hele tıp, adli tıp, hepten sarı.
Sağlıcakla kalın.