Kazanmak için!

12. cumhurbaşkanı seçimi geniş halk kesimlerinin “kurtuluşunu” sağlayacak herhangi bir potansiyel taşımamaktadır. Genel olarak da, burjuva parlamentarizminin işçi sınıfı ve emekçileri iktidara taşıyacak bir niteliği yoktur. Ancak bu ve benzeri seçim süreçleri, işçi ve emekçilerin temel taleplerini toplumun en geniş kesimlerine anlatma ve ortak mücadele için fiili zemin yaratma potansiyeli taşır.
AKP adayı ile milliyetçi-muhafazakar koalisyon adayının işçi ve emekçilerin taleplerini sahiplenmeleri ve dillendirmeleri beklenemezdi. Nitekim AKP adayı, cumhurbaşkanlığını  mevcut iktisadi birikim rejiminin devamı ve belki de daha ilerletilmiş(!) bir hali olarak görüp yorumlamaktadır. Milliyetçi-muhafazakar koalisyon adayı ise -geçmişte defalarca denenip başarısızlıkla sonuçlanan- “karşıtlık” politikasıyla başarı elde etmeye çalışmaktadır. Her iki cephe, cumhurbaşkanlığı seçim sürecini sonuç üzerinden halka dayatan bir propaganda diline sahip. Bu dil işçi ve emekçilerin günlük mücadele deneyimlerinin üzerini örtmek konusunda fazlaca cüretkardır.
Bu iki cumhurbaşkanı adayı alanlarda, Soma katliamının hesabını soracaklarını söylemişler midir? Gasbedilen Şişecam grevinin takipçisi olacaklarını söylemişler midir? Elbette hayır. Öyleyse vaat etmekten bile uzak durdukları icraatları kendilerinden beklemek de gerçekçi değildir.
***
HDK bileşenlerinin desteklediği HDP adayı, işçi ve emekçilerin taleplerini ortaklaştırabileceği ve dahası propaganda sürecinde kendilerine alan açacak özelliktedir. Bu seçim sürecini, sınıfın günlük mücadelesine su taşıyacak niteliğe kavuşturacak ise sınıf bileşenlerinin HDP adayı etrafında oluşturacakları samimi birliktir. İşte ertelenemez olan ve oy vermeye indirgenemez olan da budur.
Bu seçimde işçi ve emekçilerin kazanabileceği daha fazla birlik ve daha güçlü mücadeledir. Bu kazanım seçimle kazanılacak sonuçtan çok daha önemlidir.