Ha Ferguson ha Eskişehir

Amerika’nın Missouri eyaletinin Ferguson şehrinde yaşayan siyah bir genç, geçen hafta polis tarafından öldürüldü.  
Bu çocuk 18 yaşındaydı.  
Adı Michael Brown.  
Polis, bu siyah gence tam 6 kere öldürücü atış yaptı.  
Görgü tanıklarının ifadesine göre, Brown silahsızdı.  
Federal suç istatistiklerine bakılırsa, ABD’de polis, 2005-2012 yılları arasında haftada ortalama 2 siyah insanı öldürmüş.  Yani ABD’de siyahların öldürülmesi neredeyse sistematik hale gelmiş.  
Polisin sistematik olarak öldürdüğü siyahların yüzde 18’i, 21 yaşın altındaki gençler. Beyazlar için bu rakam yüzde 8.7.  
Amerikan polisi daha çok siyahları vuruyor. Beyaz gençlerden çok siyah gençleri yargılamadan öldürüyor. Bir nevi infaz ediyor.  
 Alternet.org adlı muhalif bir web sitesinde yazan Steven Rosenfeld, geçenlerde ABD’de polisin siyahlara dönük cinayetlerini nasıl örtbas etmeye çalıştığını yazdı. “Gerçeklerin üstü nasıl lekeyle sıvanır?” minvalindeki yazıda, polise destek veren büyük medya ve yerel yargı sisteminin pislikleri uzun uzun anlatılıyor.  
 Biz bu “temizlik” operasyonunun benzerlerini yıllarca güneydoğuda Kürtlere, Anadolu’nun pek çok yerlerinde Alevilere, Gezi olayları sırasında Eskişehir’de, Ankara’da, İstanbul’da, şimdi de savaştan kaçan mültecilere karşı sınır kapılarında gördük, görüyoruz. Ötekine karşı yapılan kötülüğün meşru kılınması için devletin askeri, polisi, yargısı ve medyası nasıl el ele iş görür, suçu nasıl göz ardı eder, gören gözden bile saklamaya çalışır, iyi biliriz.  
 İşte Steven Rosenfeld de bunu yazmış. Polis, medya ve yargı Ferguson’daki cinayeti nasıl normalleştirmeye çalışıyor?:  
 1- Polis önce hızla ölüyü suçluyor. “Silahı vardı, polise ateş edecekti” diyor. Halbuki, polis dışında Brown’ın elinde silah gören hiçbir görgü tanığı yok. Çocuk 6 yerinden vurulmuş. Ölmüş. Ama ne zaman bir siyah öldürülse, medya hemen ölüyü suçlamaya başlıyor.  
2- Sözde hırsızlık videosu sızdırılıyor. Polis, Michael Brown’ın kötü karakterli bir kişi olduğu algısını yaratarak, ölümü hak ettiği düşüncesini yaygınlaştırmaya çalışıyor. 3 paket sigara çalmak, 6 kere vurulup öldürülmeyi meşru kılar mı? Bunu soran yok.  
3- Medya, hırsızlık olayını Brown’ın ölümünden daha büyük görüyor. Tamamen bilinçli bir saptırma. Polisle işbirliğinde sınır yok tabii.  
4- Polis otopsi raporunu medyaya sızdırıyor. Rapora göre, Brown marihuana kullanıyormuş. Marihuana kullanmak öldürülmesini normal kılar mı? Hayır. Marihuana kullanmak insanı şiddet yanlısı yapar mı? Hayır.  
5- Medya Brown’ı öldüren polisin kişiliğini, ne sebeple bu cinayeti işlediğini büyük görmüyor.  
6- Medya Ferguson şehrini bir suç merkezi, şehrin halkını da suçlu gibi çerçeveliyor.  
7- Medya, polisin meşru olmayan cinayetini meşru göstermek için takla üstüne takla atıyor.  

Rosenfeld’i okudukça, ülkemizdeki örnekleri hatırlıyorum. Sözde dur ihtarına uymadıkları gerekçesiyle kafasından vurulup öldürülen gençleri… Baran Tursun’u ve yıllardır oğlunun hakkını arayan, suçlu polisleri yargı önüne çıkarmaya çalışan ailesini. Bu olayda Baran Tursun’u ve ailesini suçlayan medyayı… Bir cana karşılık 2 yıl 1 ay ceza veren yargıyı… 2004’te polis tarafından delik deşik edilerek öldürülen 13 yaşındaki Uğur Kaymaz’ı... Gezi’de olanları. Ethem’i, Ali İsmail’i, Abdullah’ı, Medeni’yi ve yaralanan, sakat kalan daha nicelerini. Her biri bir Ferguson, her biri bir Eskişehir… Daha bir sürü yasadışı infazı...  
 Bu ölümlerde hep medya, polis, yargı el ele vererek suçluyu gizliyor, öldürülen insanın ölümü hak ettiği düşüncesini yaygınlaştırmaya çalışıyor. Lakin, Rosenfeld’e göre, özellikle sosyal medyada olayları izleyenler artık bu yalanları yemiyor. Bizde hâlâ devletin kestiği parmak acımaz anlayışı hakim. O nedenle katillere yol verenler hâlâ başımızın tacı ediliyor. Suçun üstünü kapamakta üstümüze yok maşallah. Ha Ferguson, Ha Eskişehir. Polis devleti ve devletin medyası, her yerde aynı kirli işlevi görmeye devam ediyor.