501. Cumartesi

Geçen hafta 500. ”Cumartesi Anneleri” eylemini hep birlikte gerçekleştirdik. Toplumsal sorumluluğun gücüyle herkes elinden geleni yaptı. Sabah saat 10.30’daTünel’den başlayan, Mehmet Özer’in yürütücülüğünü yaptığı  ‘AFSAD Toplumcu Gerçekçi Belgesel Fotoğraf Atölyesinin hazırladığı fotoğraf sergisi  redfotoğraf,  gezi sanatı ve etkinliğe katılanların katkısıyla kitlesel olarak eller üstünde taşınarak Galatasaray meydanına getirildi. Sergi, Karşı Sanat galerisindeki yerini alırken, oturma eylemi gerçekleşmeye başladı.

Kitlesel katılımla gerçekleşen etkinlik saat 13.30 sıralarında sona erdi. Galatasaray son yılların en kitlesel katılımıyla 500. haftayı bir sonraki haftaya bıraktı. Duygulu ama mücadelede kararlılık göze çarpıyordu. Hafızam beni gerilere doğru götürdü. İHD deyince akla gelen Av. Eren Keskin, Av. Ercan Kanar; İHD deyince yine akla gelen aktivist bir fotoğrafçı Şaban Dayanan, Metin Göktepe’nin haber takibinde başladığı Cumartesi Anneleri eylemlerinden, nöbeti devralan Fadime Ana, Ahmet Şık, Berfo Ana ve niceleri film şeridi gibi gözümün önünden geçti. Kuşakların yetiştiği, nöbeti devir aldığı bu günlere gelindi. Ocak Ailesi, Kırbayır ailesi, Tosun Ailesi, Gülünay Ailesi yine ilk aklıma gelenler oldu… Bu tarihi anları sabahtan itibaren belgelemeye çalışan fotoğrafçıların arasında olmak zor bir şahitlikti …

Saat 16.00’da Karşı Sanat’ta Mehmet Özer’in açılış konuşmasıyla sergi açıldı. Yine eş zamanlı olarak Ressam Gülbahar Bozkurt’un resim sergisi Divriği Kültür Derneğinde açıldı. Her iki sergi de yıllarca verilen emeğin ürünleri olarak cumartesi insanlarını ağırladı. Sergilere ilişkin daha detaylı bilgiler sosyal medyada yer almakta. TV ve gazetelerde ise sergilere ilişkin yeterli haber, bilgi yer almadı. Hatta bir çok cumartesi insanının bile sergilerden haberleri olmadığını düşünüyorum. Yeterli duyuru mu yapılamadı bilmiyorum ama bir eksiklik olduğunu düşünüyorum.

Ayrıca yıllarını İHD ve Cumartesi Annelerinin yanında geçirmiş Aktivist Fotoğrafçı Şaban Dayanan’ın verdiği emeklerin bir karşılığı olmalıydı. Şaban, bir dönemin tanıklığını fotoğraflarıyla gerçekleştirmişti. Herkesin fotoğraf çekemediği, devletin baskı ve şiddetinin altında Şaban fotoğraf çekerek hem haber hem de arşiv yapıyordu. Şaban’ın fotoğraflarından bir çalışma yapılamaz mıydı? Şabanın sevgili eşi Nurten, gözü gibi saklıyor bu arşivi.

Bence 501. haftadan itibaren görülen eksikliklerin giderilmesi önemlidir. 27 Mayıs 1995’ten itibaren bilgi belge ve dokümantasyon çalışmalarının yapılması ve yaşananların bir daha yaşanmaması için verilen mücadelelerin “Cumartesi Anneleri mücadele tarihi” olarak belki de ansiklopedi kapsamında basılı hale getirilmesi önem taşımakta. Sergiler, albümler ve kitaplarla somutlanmalı. Zannediyorum işin emek ve alanlarında uzmanların çalıştığı bir komisyon alt yapıyı halledebilir. Hemen bu günden başlayarak, açılmış bulunan sergilerden başlanması olabilir. Fotoğrafçıların belgesel sergisi ve Gülbahar Bozkurt’un resimleri albüm yapılarak başlanabilir. Hedefi daha da büyültüp bir müze fikrinin bile tartışılması gerektiğini düşünüyorum.

Son olarak; ‘AFSAD Toplumcu Gerçekçi Belgesel Fotoğraf Atölyesinin hazırladığı fotoğraf sergisi’nde yer alan fotoğrafçılar; Mehmet Özer, Alpaslan Koçak, Aygün Doğan, Birgül Şahin, Filiz Tanya, Gökhan Eren Kamer, Hasan Aytekin, Herdem Doğrul, Kadir Celep, Kemal Çankaya, Lale Bektaş, Mazlum Örmek, Murat Kıcır, Mustafa Eser, Mustafa Özol, Özlem Eser ve Sinem Esengen Zeynep Yıldız. Sonrasında TÜYAP Kitap Fuarında devam edecek.
Gülbahar Bozkurt’un ‘Cumartesi Anneleri’ sergisi Suriye Pasajında Divriği Kültür Derneğinde izleyicileri bekliyor.