Bu yazının devamı nerede?

Evrensel Kültür dergisinin mart sayısı, çoktan küllenmiş olan dergicilik tutkumu bir anda canlandırıverdi. Neden ve nasıl oldu, anlatayım:
 1967 yılında, arkadaşlarla birlikte haftalık “Türk Solu” dergisini, daha sonra da 12 Mart 1971 darbesine kadar “Türkiye Solu” dergisini çıkarmıştık. 1977 ile 1983 yılları arasında ise bu kez edebiyatçı arkadaşlarla “Türkiye Yazıları”nı… “Türk Solu”, dergicilikte benim ilk göz ağrımdır. Onun bahçıvanı sayarım kendimi. Aylık edebiyat dergisi “Türkiye Yazıları” ise “edebiyat” denen sanata saygı göstermek için, ayrı bir özen, ayrı bir yaratıcılık coşkusu gerektirirdi.
 Her neyse… Dergicilik, belirli bir zaman aralığında ortaya yeni ve kişilikli bir ürün çıkarmayı sürdürüp durmak demektir. Dergiyi kendiniz çıkardığınız halde, kimi sayılar doyurucu gelmez size. Bazı “ötekilerden güzel” sayılar ise aldığınız doyumla sizi o amatör duygularla havalara uçurur.
 “Evrensel Kültür” dergisinin 2015 mart sayısı, işte böyle farklı taraflarıyla “ötekilerden güzel” bir ürün gibi geldi bana. Neden? Birincisi, 51 yaşında Çorumlu bir Türk anne babanın Sünnî geleneklerle büyütülmüş çocuğu olan Yazar Önder Çakar’ın alıp başını Kobanê’ye gittiği ve orada görüp yaşadıklarını anlattığı “Kendime yardım için Kobanê’ye gittim” başlıklı kıskanılası yazıdır. Bana kalırsa sadece bu yazıyı yayımlamak için bir dergi çıkarılabilir! İkincisi, Fehim Işık’ın, “Kürtlerin Nâzım’ı” olan Ciğerhun üzerine yazdığı “Aşk, emek, özgürlük” başlıklı yazısı. Üçüncüsü, tam 55 yıl önce tanıdığım Sennur Sezer arkadaşımın “Carlos Ferinha’nın Kobanê çağrıları” başlıklı az bulunur saptamaları: 7 Resim üzerine kısa, ama iç burkan değerlendirmeler yazmış Sennur. Dördüncüsü, bizim buraların en güler yüzlü kızı Melek Özlem Sezer’in “Minimal karşı masallar”ı. Sonra geliyor bizim Alamancı Olcay Geridönmez bacımızın “Eşitsiz Kız Kardeşlik İzleri” başlıklı yazısı. (Bu yazıların her birini özetlemeye kalksam “Evrensel Kültür”e yeni bir “dosya” hazırlamış olurum.) Beşincisi, hısımlarımdan, yani müzikçilerimizden Müjgân Özçay’ın, AGOS gazetesi çalışanlarından Yazar ve Gazeteci Karin Karakaşlı ile yaptığı “Büyük Acıların Çığlığı Sesin Boğukluğunda Saklıdır” başlıklı müthiş söyleşi. Altıncısı, değerbilir arkadaşımız Ali Galip Yener’in “Melih Cevdet Yüz Yaşında!” başlıklı denemesi. Yedincisi, Nihat Ateş’in düzeyli kitap yazısı: Liseden Sınıf Arkadaşım Adnan Özyalçıner’in Yeni Çıkan Kitabı “Alandaki Park” üzerine. Sekizincisi, “Kıpkısacık Öyküler” yazan Semih Erelvanlı’nın “Tahtakuruları’nın Evreni” adlı hikaye kitabı üzerine Hakkı Zariç’in değerlendirme yazısı… (Dergi sayfalarının daha üçte birine gelmeden, köşe yazısındaki yerim doldu.) Öteki yazarlara, şairlere haksızlık olacak, ama yazımı burada kesiyorum. Punduna getirirsem başka bir yazımda, şiirleri de katarak mart sayısının hesabını vermeyi sürdürürüm. Selamlar.