Ermeni Soykırımı ve 100. yıl sınavı!

Dün sınav günüydü! Hepimiz bir insanlık sınavından geçtik. Aslında bir günle sınırlı bir durum değil ama dün sembolik bir gündü. Yazarların, aydın sanatçı ve Ermeni yurttaşların alınıp götürüldüğü gün...
Yüz yıl önceki dün...
100. yıl!
Bu toprakların zehirlendiği tarihin üzerinden tam yüz yıl geçmiş. “Gavur” düşmanlığı üzerinden kurulan bir tarihin köşe taşlarının döşendiği karanlık, kanlı, acı bir tarihten söz ediyoruz.
Hepimize değen.
Ermeni, Süryani, Pontus, Rum, Êzidî... Müslüman olmayan halkların çok eski tarihlerden bu yana yurt edindikleri topraklarda kılıçtan geçirildikleri, tehcire tabi tutuldukları, katledildikleri, silinmek üzere kazınıp atıldıkları bir tarihin sembolik gününden ve bunun karşısında bir günlük bir insanlıktan söz ediyoruz!
Yüz yıl boyunca bu acıyı omzunda taşıyanların bir günde yapabilecekleri çok şey vardı.
Ama ne kadar oldu... Ne kadar yüzleşilebildi!
İnsanlıkta aldığımız mesafe neyse o kadar!
Çoğunun kendi topraklarına bile gömülemediği bir tarihten söz ediyoruz.
Bir kapsamlı operasyondan, bir toplum mühendisliğinden, bir insanlık trajedisinden...
Bir, beş yüz... yüz bin, beş yüz bin... bir milyon...
Yani insan...
İttihat ve Terakki’ye gelinceye kadar orasından burasından başlanan ancak İttihat ve Terakki ile birlikte yeni bir ulus yaratmayı, birikim, istikrar, güç ve kudret, din ve ‘ırk’ yaratmayı ve onun üzerinden yükselip övünmeyi hedef seçmiş bir anlayıştan söz ediyoruz.
Bununla yüzleşmek neden kötü olsun ki!
Bunun yolunu başka halkların kanını akıtmakta bulan bir tarihten...
Bu memleketin zehirli atmosferine doğup, kendini içinde bulduğu havayı ciğerlerine çekmek zorunda kalmış her insanın, dönüp kendine bakmasında yarar var.
Solcusundan, mütedeyyinine, muhafazakarından tüm ‘yurdum insanı’na herkesin 100. yıl vesilesiyle arkasına bakması kimseye zarar vermez!
‘Büyük İnsanlık’ kazanır
Herkesin boyuna posuna, aklına vicdanına, yüreğine belleğine bir kez daha bakmasında yarar var.
Bundan kimseye bir zarar gelmez.
Hangi ulustan, hangi ırktan, hangi dinden, hangi cinsten olduğumuza bakmaksızın düşünelim ve yüzleşelim!
Yahudi Soykırımı karşısında “Yok böyle bir şey” demek nasıl insanlıktan çıkmaksa, başka katliamlara, dünyanın her hangi bir bölgesinde yaşanmış bir drama, bir büyük felakete ve bir soykırıma sessiz kalmak, onu yok saymak, dahası inkar etmek de insanlıktan çıkma halidir.
Irkçılıktır... Irkçılık hiçbir bireyi ve toplumu yüceltmez. Yakın örneği Hitler Almanyası’dır.
HDP’nin “Büyük İnsanlık” adını verdiği seçim bildirgesinin işaret ettiği tam da bu kapsamlı yaklaşımdır.
‘Büyük insanlık’ ırk, dil, din, renk, cins ayrımı yapmamaktır.
‘Büyük İnsanlık’ tekleştirmenin zerresine bile tenezzül etmemektir.
‘Büyük İnsanlık’, eşitlik, özgürlük, barış ve kardeşliktir.
‘Büyük insanlık’, diline, dinine, rengine, cinsine bakmadan insanlığın ayağına batan dikenin, kendi ciğerine battığını hissetme halidir; Ermeni’nin, Süryani’nin, Êzidî’nin, Rum’un... Bu topraklarda kıyımdan geçirilenlerin acısını kendi acısı olarak yaşayabilmek, gerçekle yüzleşmek ve özür dilemektir.
‘Büyük insanlık’ kendini aşma halidir!
Dün, dünyanın bir çok yerinde Ermeni Soykırımı mağdurları anıldı.
Acıları yarıştırmak, ucuz milliyetçi politikalarla seçim yatırımı yapmanın hesabındakiler sınavdan kaçsalar da, insanlık bir sınavdan geçti ve bilge tarih onu da kaydetti!
Bireyler ve toplumlar böylesi sınavlarla karakter kazanır, insanlık tarihindeki yerlerini genişletir ya da daraltırlar.
Soykırımın 100. yılında insanlık bir sınavdan geçti.
Ben, sen o, herkes.
Ve elbette halklar, toplumlar.
Türkler, Kürtler...